Και σαν σε ρωτούν να κρένεις... (β)

Και, συνεχίζοντας στο ίδιο μονότονο ύφος της χθεσινής ανάρτησης, έγραψα μερικά ακόμα στο δικτυακό τόπο της ηλεκτρονικής διαβούλευσης περί θεμάτων ελληνομάθειας στο εξωτερικό. Υποτίθεται ότι το ερώτημα αφορά τις προϋποθέσεις αξιοκρατίας στην επιλογή προσωπικού. Όμως, προτού ο ένας αρχίσει να λέει το κοντό του κι ο άλλος το μακρύ του, δε θα ήταν περιττό να ξεκινάει η προσπάθεια από την τοποθέτηση ειδικευμένου προσωπικού στην ίδια τη Διεύθυνση Παιδείας Ομογενών (ΔΙ.Π.Ο.Δ.Ε) . Παρακολουθούσα στις κατά καιρούς επαφές μου με το Υπουργείο εσμό υπαλλήλων (αποσπασμένων εκπαιδευτικών) που ούτε ειδικό ενδιαφέρον για το αντικείμενο είχαν ούτε καμιά δεξιότητα χειρισμών. Έγινα μάρτυρας αξιοδάκρυτων σκηνών με εκπαιδευτικούς ταπεινωμένους να σέρνονται έξω από γραφεία ή σε διαδρόμους αφού είχαν κληθεί "δι' υπόθεσίν τους", ήτοι να απολογηθούν τυλιγμένοι σε μια κόλλα χαρτί από κάποιον φωστήρα. Στα ανώτερα κλιμάκια έβλεπα οι υπουργοποιήσεις να φέρνουν αλλαγές ανάλογα με τις φιλίες αλλά όχι κατά την ειδίκευση. Ο τέως υπουργός Τουρισμού έφερνε προσωπικό από το υπουργείο εξωτερικών που με απέχθεια και περιφρόνηση αντιμετώπιζε αυτό το "προσωρινό, ο Θεός να δώσει" στάδιο στην υπηρεσιακή αναρρίχηση. Και άλλος άλλους. Δεν ξέρω τι ακριβώς γίνεται στο παρόν γιατί κανείς δεν κάνει απολύτως καμιά κίνηση επικοινωνίας. Ξέρω μονάχα πως έσπρωξαν την Ειδική Γραμματέα Π.Ο.Δ.Ε σε παραίτηση, γιατί όλοι πιστεύουν ότι πρέπει να έχουν πολιτικάντικο όφελος από τα εθνικιστικά πυροτεχνήματα περί αγάπης της γλώσσας και του πολιτισμού μας. Αν τόσο πια τα αγαπούν, αναρωτιέμαι για ποιον λόγο δε σωπαίνουν για ένα δύο χρόνια μπας και κατακαθίσει ο κονιορτός από τις γλωσσικές αστοχίες και τις βαρβαρικές εκποιήσεις του πολιτισμού. Λοιπόν...

Θέμα: Διαφάνεια και αξιοκρατία στον τρόπο επιλογής του εκπαιδευτικού δυναμικού, επαναπροσδιορισμός του χρόνου παραμονής στις εκπαιδευτικές μονάδες, καθώς και του τρόπου αμοιβής τους.


Απόκριση:

Διαφάνεια κι αξιοκρατία, πράγματι. Αλλά ως προς τι;
Συμμετείχα σε δύο διαδικασίες επιλογής/αξιολόγησης. Την πρώτη φορά για απόσπαση σε γραφεία εκπαίδευσης εξωτερικού, την δεύτερη για την απόσπαση φιλολόγων με αυξημένα προσόντα σε φορείς τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εξωτερικού.

-Στην πρώτη διαδικασία εξετάστηκα γραπτά και με επιτυχία στην ξένη γλώσσα. Άραγε όμως, επειδή είδα στο μεταξύ κι άλλους επιτυχόντες, αυτό με έχριζε και κατάλληλο για τη διδασκαλία της ελληνικής ως ξένης γλώσσας; Εκεί βρίσκεται το κλειδί αλλά και η γλάστρα με την άμμο της στρουθοκαμήλου. Ένας άξιος φιλόλογος ή δάσκαλος ή μαθηματικός είναι πολύ πιθανόν να αποδειχτεί λιγότερο άξιος όταν βρεθεί στο περιβάλλον της ξένης γλώσσας και χρειαστεί να χειριστεί και την δική του ως ξένη με μηχανισμούς μετάδοσης πέρα από το αυτονόητο της ελλαδικής εγκύκλιας παιδείας. Τώρα θα μου πείτε υπάρχει και το σεμινάριο προετοιμασίας (τότε ελάμβανε χώρα σε κεντρικό ξενοδοχείο στην οδό Πανεπιστημίου). Κι εγώ εκτιμώ τους αστεϊσμούς αλλά, αν θέλουμε να σκυθρωπάσουμε και να σοβαρευτούμε, προετοιμασία τέτοιου είδους σε πέντε ημέρες δε γίνεται. Διάφοροι γενικολογούσαν ή πωλούσαν τα πονήματά τους.
Θεωρώ ότι η καλή γνώση της ξένης γλώσσας, έστω της αγγλικής σε περιπτώσεις, είναι σημαντικό μαξιλάρι ασφαλείας για τον εκπαιδευτικό ώστε να μην απομονωθεί από την κοινωνία υποδοχής, να μη βρεθεί σιωπηλός σε έναν μικρόκοσμο αδυναμίας, να επικοινωνήσει με τους μαθητές του ή τους γονείς τους, αν αυτό απαιτηθεί, στην ενδιάμεση γλώσσα. Όμως δεν είναι επαρκής συνθήκη. Χρειάστηκε να καταβάλω πολύ κόπο για να μάθω ειδικότερες στρατηγικές διδασκαλίας, να βρω υποδείγματα και υλικό αναφοράς.

-Η δεύτερη εμπειρία ήταν ικανοποιητικότερη. Διεξοδική συνέντευξη στις δύο ξένες γλώσσες που είχα δηλώσει. Συζήτηση με επιτροπή ειδικών αξιολογητών πάνω σε ζητήματα μεθόδου και υλικού. Φάκελος υλικού, δημοσιεύσεων, αποδεικτικών. Σημαντικότερη ακόμα ήταν η συμμετοχή μου δύο φορές στα προγράμματα του Κ.Ε.Γ. για την ανταλλαγή εμπειρίας και τον πειραματισμό με νέο υλικό και τη δημιουργία δικτύου ενημέρωσης, τράπεζας υλικού και συνδέσμων. Νομίζω ότι η τέτοιου είδους ετοιμασία θα μας κάνει επαρκέστερους και θα μας προσανατολίσει προς τα επάλληλα επίπεδα πληροφορίας, εφαρμογής, επικοινωνίας που περιλαμβάνει η δουλειά μας.

Σε σχέση με το χρόνο παραμονής στην αλλοδαπή τίθενται διάφορα διλήμματα. Η μια άποψη μιλά για την ισότητα ευκαιριών. Η άλλη επιθυμεί την αξιοποίηση συσσωρευμένης εμπειρίας. Νομίζω ότι τα δύο μπορούν να συνδυαστούν: εκπαιδευτικοί που εκπλήρωσαν το ρόλο τους με ευσυνειδησία και μεράκι θα έπρεπε να μπορούν να συμμετέχουν εκ νέου στις διαδικασίες επιλογής. Δεν ξέρω αν η εμπειρία που ερανίστηκαν πρέπει να μοριοδοτείται ή όχι (φαντάζομαι ότι πρέπει) όμως σε κάθε περίπτωση πρέπει να τους επιτρέπεται να εμφανιστούν στις διαδικασίες αξιολόγησης. Αλλιώς ας ξεκινάμε πάντα στα τυφλά, ας περιμένουμε καμιά τριετία μέχρι να ωριμάσει ο εκπαιδευτικός στο νέο αυτό πεδίο κλπ. Το «ράβε-ξήλωνε» είναι ίδιον πολιτισμικό, φαίνεται.

Ίδιον πολιτισμικό επίσης, από τον Πτωχοπρόδρομο κιόλας, είναι και η ταλαιπωρία των δασκάλων. Η Πολιτεία μου δίνει ακριβώς το νοίκι σε μέτριο σπίτι χωρίς καμία πολυτέλεια, ένα σάντουιτς κι έναν καφέ ανά ημέρα. Αυτή ακριβώς είναι η αγοραστική αξία του επιμισθίου μου με κάθε ειλικρίνεια κι αιδώ. Το πώς έφτασε η ακριβότερη χώρα της περιοχής της Μέσης Ανατολής να προικίζεται με το χαμηλότερο επιμίσθιο και γιατί αγνοήθηκαν οι απεγνωσμένες εκκλήσεις των εκπαιδευτικών από το 2004 και οι εισηγήσεις τριών πρέσβεων, αυτό είναι έργο της διοίκησης που προσκαλεί στη διαβούλευση να απαντήσει. Αποτέλεσμα όμως των απερισκεψιών της είναι το γεγονός ότι απέμεινε ένας εκπαιδευτικός εδώ κι άλλος ένας που για οικογενειακούς λόγους ζήτησε προσωρινά να παραμείνει χωρίς το επιμίσθιο. Πολύ σύντομα, χάριν οικονομίας, φοβάμαι ότι κι αυτά θα κλείσουν. Και, ειδικοί στους Επιτάφιους, θα μιλάμε για την πάλαι ποτέ ελληνόγλωσση εκπαίδευση.

Και σαν σε ρωτούν, να κρένεις... (α)

Προ ημερών έλαβα ηλεκτρονικό μήνυμα από αυτά που έχουν τα βαρύτιμα τελειώματα στη διεύθυνση (gov. και τα παρόμοια). Τωόντι ήταν από το γραφείο της Αναπληρώτριας Υπουργού Παιδείας η οποία ζητούσε από έναν κατάλογο ούτε μακρύ ούτε μικρό να μετάσχουν στην ανοιχτή διαβούλευση για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό. Με προσφώνηση αντικομφορμιστική, με δύο ορθογραφικές αστοχίες και πλημμελή χρήση του αόριστου άρθρου. Κάτι είναι και τούτο γιατί φέτος μέσα σε καθεστώς προσωρινότητας δεν προηγήθηκε καμιά επικοινωνία μαζί μου, δε ζητήθηκε καν η έκθεση πεπραγμένων της έδρας. Αλλά μήπως αξιοποιήθηκαν εννέα εκθέσεις που έχω αποστείλει; Γράφουμε γράμματα και τα ρίχνουμε στο κενό για να γεμίσει, όπως περίπου έλεγε κι ο Σεφέρης.
Τώρα τι είναι η διαδικασία της ηλεκτρονικής διαβούλευσης; Είναι συχνά ο αστάθμητος μηχανισμός δημιουργίας συναινέσεων κι επιλεκτικής επίκλησης μερών του.
Ιδού όμως που δεν το πήρα εντελώς αψήφιστα το πράγμα. Είπα ας πω όσα σκέφτομαι έστω και στρογγυλεμένα. Μπορεί σε κάποιους κάτι να σημαίνουν.


Μέρος Α'.
Θέμα προς διαβούλευση: Αποτίμηση των σημερινών δομών παροχής ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης σε σχέση με (α) την παιδαγωγική τους καταλληλότητα, (β) την αποτελεσματικότητά τους, (γ) το κόστος και (δ) τις προοπτικές κοινωνικο-οικονομικής ένταξης των νέων γενιών ελληνικής καταγωγής στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης.

Απόκριση:

Χαίρομαι που αρκετές από τις εκπεφρασμένες απόψεις θίγουν τολμηρά ορισμένα ζητήματα προβληματικής λειτουργίας και πενιχρών αποτελεσμάτων σε ό,τι αφορά την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό.
Κατ’αρχήν διατηρώ αμφιβολίες, οι οποίες αντί να διαλύονται μάλλον πληθαίνουν, σχετικά με τη σοβαρότητα με την οποία εξετάζονται οι προτάσεις δημιουργίας, διατήρησης ή αναμόρφωσης φορέων ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό.
Για παράδειγμα, πόσο σοβαρά έχουν εξεταστεί προτού εγκριθούν οι περιπτώσεις διασποράς εκπαιδευτικών δυνάμεων σε χωριά, πολίχνες και κωμοπόλεις, σε σχολεία που κάποια στιγμή εκδηλώνουν την πρόθεση να εντάξουν περιθωριακά κι ακατάστατα την ελληνική γλώσσα στο πρόγραμμά τους;
Αρκεί η επιστολή ενός αρχιερατικού επιτρόπου, μιας ένωσης διακρατικής φιλίας, μιας λέσχης κυριών με το διαβιβαστικό έγγραφο κάποιας διπλωματικής υπηρεσίας για να αρχίσει η περιπέτεια του εκπαιδευτικού στην αλλοδαπή; Φτάνει η επίνευση του εκάστοτε Συντονιστή εκπαίδευσης και η λειψή εικόνα που σχηματίζει κατά τις επισκέψεις του σε περιοχές ή χώρες;
Έχει εξασφαλιστεί από τη μεριά της Πολιτείας η ισότιμη θέση του μαθήματος των Ελληνικών στο πρόγραμμα σπουδών του φορέα που ζητά την ενίσχυσή του; Έχουν προβλεφθεί τρόποι ώστε να δοθούν κίνητρα συμμετοχής σε τέτοια μαθήματα; Έχουν βρεθεί σταθερές που θα επιτρέψουν τη διάρκεια και την αποδοτικότητα; (π.χ. οι εκπαιδευτικοί που είναι κατάλληλοι, διαθέσιμοι, ετοιμασμένοι για το ιδιαίτερο έργο της διδασκαλίας στο εξωτερικό;) Ή μήπως όλα αρχίζουν και, συνακόλουθα, τελειώνουν ανάλογα με τις σχέσεις του τάδε διπλωμάτη ή συντονιστή με τον δείνα επίσκοπο ή εκπρόσωπο φιλελληνικής οργάνωσης; Εφόσον μου ζητηθούν παραδείγματα, έχω διαθέσιμα.
Θεωρώ ότι οι συνθήκες εξοικονόμησης και προκρούστειας λογικής (οι οποίες για τους εκπαιδευτικούς που ζουν σε αρκετές χώρες της αλλοδαπής έχουν ξεκινήσει πολύ πριν οι όροι μνημόνιο και Δ.Ν.Τ. γίνουν συρμός και σύνθημα) προτρέπουν σε μια επαναξιολόγηση κι εξορθολογισμό.
Για τα πρακτέα πιστεύω πως:

-Τίποτα ακατοχύρωτο, αναπόδεικτο και μεγαλοϊδεατικό δεν πρέπει να συντηρείται. Σχολεία αμιγή με παιδιά ελάχιστα που αποβλέπουν μόνο στην εισαγωγή στα ΑΕΙ δεν θα έπρεπε να υφίστανται. Συνήθως οι αποσπασμένοι υπάλληλοι στέλνουν τα παιδιά τους αλλού και μόνο κάποιοι εκπαιδευτικοί ίσως, κι αυτοί πιεσμένοι από την οικονομική αδυναμία τους να εγγράψουν τα παιδιά τους σε τοπικά ιδιωτικά, τα καταδέχονται.

-Σε διοικητικό επίπεδο, οφείλει το Υπουργείο να επανεξετάσει το ρόλο των Συντονιστών και, σε περίπτωση που επιθυμεί να τους διατηρήσει, το προφίλ τους (γλωσσομάθεια, ειδίκευση, επικοινωνιακές δεξιότητες, οργανωτικά προσόντα, επαγγελματική συμπεριφορά). Είναι κοινό μυστικό σε μικρό κόσμο ότι οι θέσεις αυτές κατοχυρώνονταν εν πολλοίς ή εν μέρει με κομματικά κριτήρια και με ανάλογο τρόπο επεκτάθηκαν από άποψη πληθυσμού τα οικεία Γραφεία δίχως να εξυπηρετήσουν καλύτερα τις πάγιες ανάγκες. Τι υλικό διαφωτιστικό κι επιμορφωτικό απέστειλαν στους εκπαιδευτικούς; Πόσο συνολική και όμοια ήταν η ενημέρωση για υποτροφίες στις χώρες ευθύνης; κ.τ.ο.

-Η λειτουργία των σχολείων μητρικής γλώσσας πρέπει να στηριχτεί με ειλικρίνεια. Είναι ο φορέας που, εφόσον λειτουργήσει σωστά, θα αναζωογονήσει την επαφή των μαθητών ελληνικής καταγωγής με τη γλώσσα και θα θεμελιώσει την επωφελή κι εμπεριστατωμένη γνώση του πολιτισμού, αρχαίου και σύγχρονου, των Ελλήνων. Αυτό σημαίνει καλά αμειβόμενους, κατάλληλους εκπαιδευτικούς που μπορούν να αφοσιωθούν στη δουλειά τους, σημαίνει λειτουργία βιβλιοθήκης, έγκαιρη αποστολή διδακτικού υλικού, προϋποθέτει καινοτόμες δράσεις στα πολυμέσα και με χρήση του διαδικτύου.

-Αιτήματα φορέων όπως στρατιωτικές ακαδημίες γλωσσομάθειας πρέπει κατά περίπτωση να εξετάζονται και, αν πια αποφασίσει η Ελλάδα ότι επιθυμεί αυτήν την κατεύθυνση, να φροντίσει να τα επανδρώνει έγκαιρα ώστε πλήρως να λειτουργούν. Για παράδειγμα, στην Ιορδανία τα μαθήματα προβλέπεται να εκκινούν τον Αύγουστο. Μετά διαδοχικές αρνήσεις και καθυστερήσεις των ενδιαφερόμενων εκπαιδευτικών, οι θέσεις καλύπτονταν το Νοέμβριο (ώσπου να εκδοθούν και τα σχετικά υπηρεσιακά διαβατήρια)οπότε χάνονταν τα τμήματα μιας ολόκληρης διδακτικής περιόδου. Τα δε μαθήματα της δεύτερης ολοκληρώνονταν στο δεύτερο δεκαήμερο του Μαρτίου… Φέτος, λόγω και του επιμισθίου πενίας, δεν καλύφθηκαν καν.

-Η λειτουργία των τομέων, τμημάτων ή λεκτοράτων Ελληνικής Γλώσσας (αρχαίας, μεσαιωνικής αλλά, κυρίως, Νέας) και Πολιτισμού στα Πανεπιστήμια του εξωτερικού οφείλει να στηριχθεί αποφασιστικά κι έξυπνα. Αντί προτάσεων περί δημιουργίας δίγλωσσων κολεγίων (σχολείων) ωσάν να γνωρίζουμε πολλές περιπτώσεις στον κόσμο που επιθυμούν στην παρούσα συγκυρία να θέσουν ως δεύτερη γλώσσα τους την ελληνική και να καταλήγουμε στο οξύμωρο της ανάληψης από την Πολιτεία της λειτουργίας ιδιωτικών σχολείων σε ξένες χώρες, καλό θα ήταν να στοχαστούμε πως ήδη είναι κατοχυρωμένη και λειτουργική η παρουσία μας σε φορείς τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Εδώ υφίστανται προτεραιότητες στρατηγικής σημασίας. Είτε πρόκειται για Τμήματα που οδηγούν σε πτυχίο ελληνικής ή για τομείς που προσφέρουν το πρόγραμμα των μαθημάτων τους ως υποχρεωτικό και/ή κατ’επιλογήν υποχρεωτικό είναι σημαντική η δυναμική παρουσία της ελληνομάθειας μέσα στον εκκολαπτόμενο πληθυσμό πτυχιούχων που θα γίνουν οι φορείς της ανάπτυξης και της εξέλιξης στις κοινωνίες των χωρών που την φιλοξενούν. Άραγε επί ματαίω δίδαξα τα ελληνικά και τον πολιτισμό μας σε διαφορετικά επίπεδα σε πάνω από πεντακόσιους φοιτητές κατά τα χρόνια που δραστηριοποιούμαι στο Πανεπιστήμιο της Ιορδανίας; Ήταν μάταιο που με ξόδεμα όλου του ελεύθερου χρόνου μου έφτιαξα και λειτούργησα την Ελληνική Γωνιά στο Πανεπιστήμιο; Περιττό το χαμαλίκι και η ζητιανιά για βιβλία και λευκώματα; Άχρηστες οι προβολές των ντοκιμαντέρ, των ταινιών; Άνευ περιεχομένου οι ομιλίες, τα αναλόγια και οι μεταφράσεις; Διάβημα στο κενό οι αρχαιολογικές περιηγήσεις για τους φοιτητές μου; Άσκοπες οι διαπανεπιστημιακές συνεργασίες που καθιερώσαμε με ανταλλαγές και υποτροφίες (σκέφτομαι τη συνεργασία που καθιερώσαμε με το ελληνικό τμήμα του Lund University/Σουηδία); Σε όλες τις λογικές απαξίωσης φοβάμαι ότι θα απαντήσω με απορημένο το βλέμμα.

Αυλαία και πάλι

Μετά του καλοκαιριού τα όσα και τα τόσα (και δεν θα τους άξιζε άραγε η απαρίθμηση ή η επαναφήγηση;),
μετά του Ραμαζανιού τις λίγες μέρες που πέρασα στο ήσυχο σπίτι,
μετά την εκδρομή στα καθώς ταιριάζει αλμυρά νερά της Μεσογείου,
μετά τις ετοιμασίες, τις φωτοτυπίες, τις αναρτήσεις, τις υπογραφές, τους προγραμματισμούς,
τώρα είναι η ώρα της αυλαίας.
Πάντα πίστευα ότι έχει κάτι το θεατρικό η διδασκαλία, γιατί νιώθω την αναμονή των παριστάμενων και τη θέληση να μετάσχουν αλλά κυρίως διότι έπειτα παίζεται ξανά, έστω και με καθυστέρηση εβδομάδων ή μηνών στο μυαλό, αυτό το home theatre του καθενός. Όπως συμβαίνει με τις ταινίες που παρακολουθήσαμε κι ανακαλύπτουμε μια κρυφή εικόνα, ένα ολίσθημα, μιαν πληροφορία που μας ξέφυγε εκείνη τη στιγμή στη σκοτεινιά του παρόντα χρόνου.
Αυτές τις μέρες ψάχνω για καινούργια τεχνάσματα, χάριν ερμηνευτικής ποικιλίας και κάπου καταλήγω. Πρώτη φορά που χρησιμοποίησα wikis και τα βρήκα δυνητικά δημιουργικά. Π.χ. κάτι που έφτιαξα για τους αρχάριους 2 και το ενδιάμεσο επίπεδο (3): http://greekforall.wikispaces.com/%CE%93%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BA%CE%B5%CF%82
Στη σελίδα υπάρχουν στο κάτω μέρος δύο συνδέσεις προς γραμματική επανάληψη (Ουσιαστικά κι επίθετα γένους θηλυκού) με ασκήσεις που επιτρέπουν λοξοδρομήσεις και ενεργοποίηση τυχόν στάσιμης γνώσης.
Επίσης, στην κορυφή της σελίδας παρατίθενται και τρεις φωτογραφίες, η καθεμιά από τις οποίες οδηγεί σε άλλο υλικό, όχι πια γραμματικό. Η μια αφορά τη Σαπφώ και θέλει να ξεκουράσει αλλά όχι και να κοιμίσει τους φοιτητές με μουσική. Ο στόχος εδώ βέβαια δεν είναι να κατανοήσουν την αιολική. Η νεοελληνική μετάφραση μας αρκεί.
Η δεύτερη αφορά την τρέχουσα μουσειακή εκπαίδευση με την ανασύνθεση της μορφής της Μύρτιδος, της εντεκάχρονης που πέθανε από το λοιμο του 430 π.Χ. Οι εικόνες που πρόσθεσα μας επιτρέπουν να μελετήσουμε συνήθειες του αρχαίου ιδιωτικού και δημόσιου βίου και να δούμε ομοιότητες με χριστιανικές και μουσουλμανικές τελετουργίες που επιβιώνουν συχνά στις παρυφές των δογματικών επιταγών.
Η τρίτη φωτογραφία (εικονίζει την Κική Δημουλά) φέρνει μια σύγχρονη φωνή γυναικείας δημιουργίας κι αίσθησης του πραγματικού. Θυμίζω ή αναφέρω ότι και στον αραβικό κόσμο η γυναικεία γραφή συνιστά δυναμική ώθηση στα λογοτεχνικά πράγματα.
Το γλωσσάρι που παρατίθεται εδώ κι εκεί έχει να κάνει με τους δικούς μου φοιτητές, όσα θεωρώ πως δεν ξέρουν ή δύσκολα θυμούνται και δεν έχει γενική αξία.
Όπως ίσως βλέπετε στο υλικό που κρύβεται πίσω από τις εικόνες, θεωρώ ότι έχει μεγάλη σημασία να μην ξεχάσω πως α. πάλεψα για τον τίτλο μαθημάτων "Ελληνική Γλώσσα και Πολιτισμός", β. είναι η συνολική ενεργοποίηση (γνωστική, συναισθηματική, συνεργατική) των σπουδαστών που φέρνει την ικανοποίηση, γ. απευθύνομαι σε 75% γυναικείο ακροατήριο με ομοιότητες και διαφορές από την ελληνική ανάλογη ομάδα. Φυσικά και στο παρελθόν έχω αξιοποιήσει άλλες μορφές υλικού μέσω του διαδικτύου που είτε δημιούργησα ( http://amman-gr.blogspot.com/2009/11/on-december-and-his-golden-table.html για τη θλιβερή επέτειο των γεγονότων στη Γάζα.) είτε παρέπεμψα.

At the antipodes

EDUCATION BEFORE PROFITS!!!

SAVE THE MODERN GREEK DEPARTMENT OF UNSW

Gather at UNSW Library Lawn
(High Street, Gate 9)
at 12pm, TUESDAY 19TH MAY

The University plans to close the Modern Greek Department of UNSW. Currently, the Department provides popular subjects for hundreds of students, the majority of whom are non-Greek. These subjects include general history and cultural subjects, as well as the Modern Greek language. Fight for your right to study any subject - regardless of how profitable it is for the university bureaucracy!

Education is not a commodity!

This is not an isolated incident. Students should fight now. Greek is one of the first of many more subject cuts to come!

This is the text of a small poster related to the intention of closing down the Greek Studies at the University of New South Wales in Australia, where pragmatism of "productive" departments puts the existence of the Department of Modern Greek under threat. This takes place in a country where the Greek community is one of the strongest and well established ones.

Έγραφα στην εκεί συνάδελφο Δρ. Κυριακή Φραντζή νωρίτερα:
"Πολύ λυπηρό το όλο θέμα.
Διάβασα τα σχετικά κείμενά σου και τις ψύχραιμες διαπιστώσεις σου. Είδα την αφίσα για τη διαμαρτυρία μπροστά στη βιβλιοθήκη με τον ασπρόμαυρο Παρθενώνα.
Το αντίπαλο δέος: Δήθεν η λογική της ανταποδοτικότητας και της επιτυχίας με όρους αγοράς.
Φαντάσου να την είχαν εφαρμόσει τα ιταλικά, αγγλικά και γαλλικά πανεπιστήμια τρεις-τέσσερις αιώνες πριν.
Θα είχαν ευδοκιμήσει τα τμήματα πλεκτικής και οι σχολές γεωπονίας και κτηνιατρικής μόνον.
Ελπίζω κι εύχομαι να φέρει αποτέλεσμα η διαμαρτυρία.

Μέσα σ'όλα και με τα ίδια επιχειρήματα ξαναέρχονται οι κήνσορες του 2005. Διάβασα με την απορία του ανθρώπου που βλέπει το χρόνο να παγώνει τις "διαπιστώσεις" του κ. Δ. Τζιόβα πάλι. Αυτήν τη φορά στην "Καθημερινή", αρχές Απριλίου. Ότι χαριστική βολή για τα χειμαζόμενα νεοελληνικά τμήματα στάθηκε η από το 2002 απόσπαση εκπαιδευτικών από το ΥΠ.Ε.Π.Θ. Δεν έφταιξε ο οικονομικός πραγματισμός της αναδιοργάνωσης των τμημάτων στα ξένα πανεπιστήμια. Δεν έφταιξε η γενική στροφή προς το λεγόμενο χρήσιμο σε βάρος των παλιών προτεραιοτήτων στην ακαδημαϊκή παρουσία σχολών και τμημάτων. Δεν έφταιξε η επίπονη προσπάθεια παρακμής στην οποία επιδίδεται με ποιητική εμμονή η Ελλάδα ως δημόσια εικόνα. Έφταιξαν οι εκπαιδευτικοί που για πρώτη φορά αξιολογήθηκαν με κάποιου είδους διαδικασία. Ε! πλησίαζε το Πάσχα και ο αμνός ο εξιλαστήριος ταίριαζε ως εικόνα. Και όπως τελειώνει το σχετικό απόσπασμα του αναστάσιμου ευαγγελίου "εφοβούντο γαρ", έτσι και οι υπηρεσιακώς "υπεύθυνοι" για τη διαπολιτισμική εκπαίδευση και την ελληνομάθεια στο εξωτερικό, άναρθροι κοιτούν.
Υπάρχουν εντέλει τόσοι όροι που πρέπει να χρησιμοποιούνται εγκιβωτισμένοι σε εισαγωγικά ώστε το αποτέλεσμα οπτικά μοιάζει με διαρκή παράθεση αβέβαιων χωρίων.

أهلا و سهلا

March 29th, 2009
Al-Hussein Cultural Centre, Municipality of Greater Amman
Ras Al Ain, Small Auditorium 05:00-07:00 p.m.
"Knowing the other: Greek-Arab relations in literature"

Program of the Event:

05:00-05:20 p.m.:
• Welcome address by H.E. The Ambassador of Greece, Mr. Iraklis Asteriadis.
• Presentation by Henry Diab, Lund University, Director of Studies, Centre for Languages and Literature, "A Fruitful Cooperation- Programs of Exchange and Cooperation between Lund University and the University of Jordan".
05:20-05:50 p.m.:
• Assistant Professor Vassilios Sabatakakis, Lund University, Centre for Languages and Literature, Department of Greek Studies:
"Knowing the other: How the Byzantines and the Arabs described each other in medieval literature"
05:50-06:30 p.m.:
• Lecturer Vassilios Ikonomidis, University of Jordan, Department of European Languages, Section of Greek Language and Culture:
"Knowing the other: Translating modern and contemporary Greek and Arabic Poetry and Prose- Samples of an ongoing project"
Excerpts of poetry and prose will be recited by the speaker and his students of the Greek Section at U.J.: Luma Kalaji, Rita Qaqish, Samah Talalah, Fida A. Karim, Abd Al Fatah Shaheen

06:30- 07:00 p.m.: Reception

More

During the presentation of the first day.


Remi and Luma recite Seferis, Ο Γυρισμός του Ξενιτεμένου, both in Greek and Arabic, in the form of the dialog that the poem dictates.


Zeina in Arabic and Fadi in Greek read Nizar Qabbani, Five Letters to my Mother.


Rafeef in Arabic and Sonia in Greek, read Yiannis Varveris' Στα ξένα (In the foreign parts).


Samah read in a beautiful way the Greek translation for Mahmoud Darwish's "Letter from the Exile".


My good team...


What music would one suggest for a hasty ending? Nick Cave's "The Carny" would fit.

Heroes around...

I have to add more photos and I will do.
They are about the European Week of Culture, a short 3 days week as Luma observed.
The Greek Kiosk, plus Abdel Fatah, Remi, Luma, Ala, and Samer.



The flag with its imperative stripes and here they are Samer, myself, Luma, and Remi.

and the Hero Perpetuus

Επερώτηση

Λίγο πριν την αρχή της χρονιάς στα σχολεία, στα φροντιστήρια, στα εκπαιδευτήρια, στα πανεπιστήμια, λίγο πριν το μοίρασμα των βιβλίων ή τη σχεδόν βέβαιη διαπίστωση του αβδηριτισμού ενός φανφαρονικού κράτους που ζει για τις ειδήσεις των οκτώ και τριάντα, το εσπέρας (πώς να τις γεμίσει και πώς να τις αδειάσει),
Λίγο πριν την αρχή και της δικής μου δουλειάς, πάντα λίγο αμήχανα μπροστά στις καινούργιες φυσιογνωμίες της νεότητας,
στέλνω μήνυμα στον κανένα να μου μεταφράσει ως γύμνασμα το παρακάτω:

ΚΑΙ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ, ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑ: ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ, ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ, ΤΟ ΔΙΠΛΩΜΑ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗΣ, ΠΟΥ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΓΑΜΟ, ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΚΙ ΑΚΙΝΗΤΟ, ΜΕ ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΟΥ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΘΕΝΤΟΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΕΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΜΕ ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΙΚΗΣ ΔΟΜΗΣ, ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΙΠΤΑΜΕΝΗΣ ΦΥΓΗΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΣΤΡΑ ...
-Μάνος Χατζιδάκις

Σημειώσεις
1. Στην επερώτηση δε σημειώνεται το ερωτηματικό. Όμως στη βιαστική ομιλία του (Βλ. Κωνσταντίνος Βήτα, Transformations, 2003, 14. Ιντερλούδιο ΙΙ) ένα ερωτηματικό διατρέχει όλες τις λέξεις του και τις κινεί. Ας χωρίσουμε εδώ είδη ερωτήσεων: Ευθείες, Πλάγιες, Μερικής Άγνοιας, Ολικής Άγνοιας, Ρητορικές, Εναγώνιες: που είναι όπως οι ευθείες, στρίβουν όμως, γωνιάζουν, προς-καθ'εαυτόν.
2. ΓΙΑ: εδώ με τη σημασία του "ή", όπως στα δημοτικά τραγούδια.

Έξοχο το εράνισμα/σύνθεση στο www.physiodifis.blogspot.com
Για δείτε...

Ντροπή να μ'αναγκάζουν...

... να στείλω το παρακάτω στις Φρυκτωρίες, για να παραπονεθώ, μάλλον για να ξεδώσω, να σπρώξω το εγκεφαλικό λίγο περαιτέρω.

Βασίλης Οικονομίδης

Το δοβλέτι

Ασκήσεις γραμματισμού για όλα τα επίπεδα

Πριν λίγον καιρό, έγραφα σε σύντομο σχόλιό μου σε κείμενο της Κυριακής Φρατζή σχετικά με το εργασιακό καθεστώς μας στα Πανεπιστήμια του κόσμου ότι θέλω να ξεκινήσω τη μικρή μου ανταπόκριση από τη λαγγεμένη Ανατολή με τη φράση που θυμάμαι να πέφτει το 2001 από τα ρητορικά χείλη ενός υφυπουργού Παιδείας σε σεμινάριο επιμόρφωσης. Έλεγε τότε ο κύριος υφυπουργός με επιπληκτική σοβαρότητα, απαντώντας σε παράπονα συναδέλφων από τη Γερμανία για το ύψος του επιμισθίου και σε ορισμένες άλλες παρατηρήσεις που άπτονταν του θέματος της ασφάλειας υγείας "Τόσα έχει η Ελλάδα μας, τόσα δίνει". Αυτή ήταν η κορωνίδα και πλαισιωνόταν από διαβεβαιώσεις που πάνω-κάτω διευκρίνιζαν ότι "μπορεί πλούσιοι να μη γίνετε στα ξένα, αλλά θα ζήσετε καλά και κάτι θα καταφέρετε". Τα άκουγα όλα με ενδιαφέρον γιατί το ζήτημα του πλούτου δε με απασχόλησε ποτέ στο λειτούργημά μου αλλά κι επειδή είχε ο ίδιος την εμπειρία της ξενιτιάς κι ο λόγος του είχε κάτι το προσωπικό και συγκινημένο.

Σας θυμίζω τη χρονολογία, Ιούνιος του 2001, ζέστη, συγκρατημένη αγωνία, κοινή σε πολλούς, για το τι έμελλε ο Σεπτέμβριος να φέρει. Έφερε πολλά και προπαντός το μέγα δοκιμαστήριο της υπομονής. Στην Ιορδανία, στη Φιλοσοφική Σχολή από το 2002, έδωσα αφειδώλευτα χρόνο, προσπάθεια, ανάπτυξα ακροβατικές ικανότητες ώστε να συνεχίσω τη θαυμάσια αρχή που έκανε ο προδιδάξας Δημήτρης Καραδήμας. Και, ιδού, έξι χρόνια μετά ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε την πρώτη μας δεκαετία ως Τομέας Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Ιορδανίας, με περισσότερους από εξήντα φοιτητές να εγγράφονται στα δύο εξάμηνα. Θα σας στείλω αργότερα τα νέα και εικόνες από τις εκδηλώσεις μας κι από τα επίσημα εγκαίνια της Ελληνικής Γωνιάς που λειτουργώ και χαίρομαι, αφού έχασα τον ύπνο και όλον τον ελεύθερο χρόνο μου για κάμποσους μήνες. Σήμερα όμως δε θέλω να διασκεδάσω τις μελαγχολικές σκέψεις μου με εορταστικά στιγμιότυπα.

Όταν άρχισα το στάδιόν μου εδώ, είπα ότι ο υφυπουργός είχε δίκιο. Ζούσα καλά, χωρίς υπερβολές αλλά και χωρίς τίποτα να στερούμαι. Ύστερα ήρθε ο πόλεμος (ποιος απ'όλους στη Μέση Ανατολή, θα μου πείτε), ήρθαν τα τραγικά του γεγονότα και οι πρακτικές κακουργίες του: έφτασαν οι πρόσφυγες από το Ιράκ, όσοι τελοσπάντων ήρθαν με τα πακέτα σκληρού συναλλάγματος. Σταμάτησε το πρόγραμμα ανεφοδιασμού της χώρας με δωρεάν πετρέλαιο στη βάση της συμφωνίας "Πετρέλαιο αντί Βοήθειας" που είχε συγκρατήσει για μια δεκαετία περίπου την οικονομία στη χώρα υποδοχής. Τελείωσαν αυτά, αυτές οι εύκολες και αμφίθυμες μέρες. Τα ενοίκια έγιναν απλησίαστα. Η βενζίνη ανατίμησε τα πάντα, οι ξένες επενδύσεις φέραν μεγάλη κάστα υψηλόμισθων που εκτίναξε τα πάντα σε ύψη δυσθεώρητα για τους πολίτες τις χώρας αλλά και για εμάς, τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς.

Αρχίσαμε να περιστέλλουμε, κόψε από εδώ, κόψε από εκεί, να τα βολέψουμε, όπως ο Καβάφης τα περιγράφει "Εν μεγάλη ελληνική αποικία 200 πΧ.". Στο όνομα της λογικής, δύο πρεσβευτές με εξαιρετική πείρα, ενδιαφέρον για τα εκπαιδευτικά πράγματα και ανθρωπιά έστειλαν από το 2004 μέχρι το 2007 τρεις εκθέσεις που πλαισίωναν το αίτημά μας (δικό μου και των λοιπών συναδέλφων που εργάζονται σε σχολεία και άλλες εστίες ελληνομάθειας) για δραστική αναπροσαρμογή του επιμισθίου μας. Στο τέλος, κατήντησε πλέον φαιδρότητα "Τι λέτε, να ετοιμάσουμε καμιά αναφορά;" Κατέληξε επαχθής και η σκέψη για το ταξί που χρειαζόμαστε για να φτάσουμε στο σημείο πληρωμής. Το Αμμάν δυστυχώς στερείται οργανωμένης δημόσιας συγκοινωνίας που να εξυπηρετεί ορισμένες απομακρυσμένες μεταξύ τους περιοχές. Το σκάνδαλο: η προϊσταμένη αρχή αλλά και το Γραφείο Συντονιστή Εκπαίδευσης, στο οποίο κοινοποιούνταν όλα αυτά τα διαβήματα, ουδέποτε απάντησαν στο αίτημά μας με οποιονδήποτε τρόπο. Ή, σε κάθε περίπτωση, εγώ δεν έλαβα ούτε απάντηση γραπτή, ούτε φωνή, ούτε λόγο παρηγορίας. Τ ί π ο τ α. Μόνο στα τελευταία, εννοώ τον περασμένο Δεκέμβριο(2007), μας κοινοποιήθηκε ένα χαρτί για τη μετατροπή του επιμισθίου σε ευρώ από δολλάρια που ήταν μέχρι τότε και είναι βεβαίως μέχρι τώρα. Χρειάστηκαν περίπου δύο χρόνια από την πρώτη φορά που ζητήσαμε τη μετατροπή για να κινηθεί το όρος του Αραράτ. Και τι; Η μετατροπή έγινε με τη χειρότερη δυνατή ισοτιμία, ενώ σε άλλες χώρες της περιοχής (ακόμη και σε εκείνη που μισθοδοτείται ο ίδιος ο Συντονιστής) χρησιμοποιήθηκε άλλη, ευνοϊκότερη, λες και είχαν γίνει τίποτα ενδιάμεσες αυξήσεις υπέρ ημών κι ανησύχησαν μη βρεθούμε προνομιούχοι. Σας υπενθυμίζω ότι από το 2000 καμία προσαρμογή δεν έχει γίνει εκτός από ορισμένες που πέρασαν σε γραφή ψιλή και κρυπτογραφική. Και, ξανά, τι; Μήπως πράγματι αυτή η κουτσουρεμένη επίνευση του Υπουργείου μας (που ακόμα και τη στρογγυλοποίηση του ποσού έκαμε σε βάρος μας- είναι αυτές οι δεκαδικές σκληρότητες που με θλίβουν τόσο) πήρε το δρόμο της υλοποίησης; Όχι βέβαια. Πληρώθηκα σήμερα για τον Απρίλιο 2008 στο ίδιο μέρος, με το ίδιο "σκληρό" τωόντι νόμισμα, έχοντας μόνες παρηγοριές κάτι σελίδες του Γιώργου Ιωάννου που ξεδιαλέγω για το άτυπο σεμινάριό μου και το φως λίγης Άνοιξης. Εκεί, στις σελίδες, ο αγαπημένος μου παρηγορητής μιλάει αυτοσαρκαζόμενος για τον Πτωχοπρόδρομο. Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρά, που έλεγε κι ο Ακομινάτος. Είναι, λοιπόν, η γραφειοκρατική ακηδία τέχνη;

Σας παρακαλώ να μου πείτε σε ποιο καθεστώς, το επίσημο διάβημα πολιτών και μάλιστα υπαλλήλων προς το φορέα τους θα έμενε αναπάντητο για χρόνια; Εγώ σας υποψίασα με τον τίτλο του παρόντος σημειώματος για την πρόταση ιστορικής αναλογίας που διαβλέπω. Γνωρίζετε ότι αλλιώς προβλέπει ο νόμος, αλλά...

Στο μεταξύ, εννοώ αυτά τα χρόνια, έφτανε ο απόηχος από οιμωγές νοικοκυροσύνης: α. "Το θέμα των επιμισθίων θα αντιμετωπιστεί συνολικά." Όμως δε ζούμε συνολικά: εννοώ ότι, αν σε μια χώρα της Ευρώπης ή και αλλού ο πληθωρισμός ύψους 4% φέρνει την υποτίμηση του επιμισθίου κατά 25% σε βάθος εξαετίας, στην Ιορδανία δυστυχώς ο Economist του Μαρτίου 2007 (Vol. XV, No 5) διαπιστώνει αύξηση του κόστους διαβίωσης στο συνθλιπτικό ποσοστό του 70%.

β. "Θα δοθεί προσωρινά αύξηση 9% μέχρι να ρυθμιστεί συνολικά το θέμα", μια εξαγγελία που ανακοινώθηκε πέρσι (Απρίλιος 2007) στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας, με την υπόσχεση ότι θα εφαρμοστεί αναδρομικά από τον Ιούνιο του έτους εκείνου. Οι εξαγγελίες έγιναν με επίσημο τρόπο, διατυμπανίστηκαν στην ημεδαπή και έμαθα ότι έγιναν εκλογικό πυροτέχνημα στην αλλοδαπή, κατά τις επισκέψεις επισήμων. Τίποτα δεν ακούστηκε έκτοτε.

γ. "Υπάρχουν και μερακλήδες ολιγαρκείς άνθρωποι που θα κάνουν τη δουλειά με αίσθημα αυταπάρνησης κι ευθύνης." Πράγματι υπάρχουν και, ίσως, βλέπω έναν το πρωί στον καθρέφτη του μπάνιου. Αλλά αν εξαιρέσει κανείς εμάς, είναι πια ξεθυμασμένο ανέκδοτο ότι έρχονται νέοι αποσπασμένοι στην Ιορδανία. Γιατί στ' αλήθεια έρχονται μερικοί επιτυχόντες των εξετάσεων στις αρχές Σεπτεμβρίου ή, κάποτε, και στα τέλη Αυγούστου. Μένουν περίπου δέκα μέρες, ενίοτε και λιγότερο και φεύγουν. Συνήθως δεν προλαβαίνω καν να τους συναντήσω για καφέ, να τους καλωσορίσω και μαθαίνω πως πήραν το αεροπλάνο του γυρισμού. Έπειτα, στα τέλη του Οκτωβρίου, στα μέσα Νοεμβρίου, στις αρχές Δεκεμβρίου, στα τέλη Φεβρουαρίου (αν το πιστεύετε) συνήθως έρχονται με παράταση της πενταετίας άλλοι, έπειτα από τηλεφωνήματα με υποσχετικές παρακλήσεις. Όποιος θεωρεί ότι αστειεύομαι, μπορεί να μου ζητήσει ονόματα και ημερομηνίες αναχωρήσεων και αφίξεων που άθελά μου έχω στο αρχείο μου εκτελώντας το άχαρο χαμαλίκι του υπολόγου προϊόντος ΧΕΠ.

Εξ όνυχος τον λέοντα: Αν αυτή είναι η συμπεριφορά προς τους ανθρώπους, τους δασκάλους, πόσο διαφορετική μπορεί αυτή να είναι προς το αντικείμενο και τον ευγενικό στόχο της ελληνομάθειας και της γνωριμίας με τον πολιτισμό μας; Δυστυχώς όχι πολύ. Γιατί ο πολιτισμός είναι ευρύτερη έννοια που έχει και αφηρημένο περιεχόμενο (αξίες, υποδείγματα, ιστορικότητα) αλλά και προσωποποιημένη έκφραση. Για παράδειγμα, αποστέλλω στο Γραφείο Συντονιστή Εκπαίδευσης την παραγγελία βιβλίων του Οργανισμού (γιατί θέλω να πειραματιστώ με δύο από τα τμήματά μου με νέο υλικό, όπως είναι το δικαίωμα και η ερευνητική μου υποχρέωση) τον Μάιο. Τα βιβλία έρχονται στις 25 Φεβρουαρίου. Δηλαδή τι έπρεπε να κάνω κατά το χειμερινό εξάμηνο (Σεπτέμβριος-Ιανουάριος), αν δεν είχα την αιτιολογημένη δυσπιστία μου και δεν είχα κρατήσει απόθεμα άλλου διδακτικού υλικού;

Τι προτεραιότητες θέτει (και ποιος τις θέτει;) η Πολιτεία για την οργάνωση της ελληνομάθειας ανά χώρα; Όποιος έχει κάποια αμφίβολης αξίας έμπνευση ή την ξεθυμασμένη παρότρυνση από κάποιο Πατριαρχείο ξεκινά ως έλαχε; Γιατί να επιμένουν να στέλνουν με καθυστέρηση δασκάλους ή καθηγητές σε σχολεία που στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρονται για τα ελληνικά, δεν τα εντάσσουν στο επίσημο πρόγραμμά τους ως ισότιμο μάθημα, τη μια χρονιά τα θέλουν, την άλλη πετούν τον δάσκαλο έξω γιατί ζήτησε να βγάζει κι από καμιά φωτοτυπία για τους μαθητές; Φέτος έφεραν πάλι μια δασκάλα στα τέλη του Φεβρουαρίου. Να κάνει τι; Εδώ, το σχολικό πρόγραμμα διδασκαλίας τελειώνει στις αρχές Μαϊου κι έπειτα ξεκινούν οι εξετάσεις.

Γιατί ενώ ,σαν την τακτική νοικοκυρούλα σε ποιήματα της Δημουλά, μαζεύουν οι εποπτεύοντες ημερομηνίες έναρξης και λήξης και διακοπών, έπειτα εφαρμόζουν το σύστημα "Προκρούστης bed"; Αρχή και λήξη και διακοπές σύμφωνα με το πρόγραμμα του ελληνικού σχολείου, ίσως γιατί στο Κάιρο και στην Αλεξάνδρεια λειτουργούν πλήρη ελληνικά σχολεία. Φυσικά σε μια μουσουλμανική χώρα, με εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα λειτουργίας των σχολείων, τούτο είναι κωμικό. Αλλά και αναποτελεσματικό: γιατί, για παράδειγμα, το Ινστιτούτο ξένων Γλωσσών της Στρατιωτικής Ακαδημίας του Αμμάν που ξεκίνησε από πέρσι τα ελληνικά για τους αξιωματικούς της, θέτει ως χρονική αφετηρία της διδασκαλίας τα μέσα του Αυγούστου και πέρας τις αρχές Μαρτίου. Στρατός είναι, έχουν κι αυτοί τον προγραμματισμό τους που δεν ταυτίζεται με το σχολικό πρόγραμμα της Ελλάδας. Όμως, μετά από κυκλικές περιπέτειες ανακλήσεων, οι Έλληνες εκπαιδευτικοί θα φτάσουν στα τέλη Οκτωβρίου, και από τα μέσα Μαρτίου μέχρι τα τέλη Ιουνίου (να τηρηθεί το πρόγραμμα της Ελλάδας...) θα παραμείνουν δίχως έργο και όχι από ευθύνη δική τους.

Απορημένα μάτια και ερωτηματικός τόνος σε ειρωνικές φωνές: αφού είναι έτσι, γιατί δεν πας στο καλό να ησυχάσεις κι εσύ κι εμάς να αναπαύσεις; Δεν έχω ποτέ καταλάβει κι ενστερνιστεί τη λογική ότι κάποιος επιτρέπεται να μου επιβάλει το επιτίμιο της σιωπής και της απαξίωσης όσων κάνω για να κρύψει τα πράγματα πίσω από κάδρα με την Ακρόπολη. Με τη λυδία λίθο της υπομονής να με δοκιμάζει για χρόνια, ξέρω ακριβώς τι κάνω, πώς το κάνω και γιατί. Τα ξαναλέμε.

Keep your eyes shut, now...

Again, the Kindergarten of Morality attacks, sets limitations, purifies, soaks in Moraldine (a substance similar in effects to Betadine but for the "innocent souls of Youth"- for internal use only- Consult always your censor). In Tellogleion Foundation in Thessaloniki, an institution that is not famous after all for its avant-garde approach to visual arts and exhibitions, it has been organized a quite large exhibition of 347 etchings by Pablo Picasso.
Nevertheless, the Head of the Office for Secondary Education for Eastern Thessaloniki, Mr. Theodoulos Tapanides banned it as inappropriate for school visits taking into consideration the complaints of parents about the indecent scenes it contains.
"What if it is Picasso? Do you think that children should be allowed to see whatever is shown?..." This was the reply of the enlightened Head of the Office for Secondary Education to the reporter of a local newspaper (Makedonia)









St. Augustine pursuing the heretic.
Therefore, next Monday a committee of "experts" (Theodoulos, Theopiste, Theologia, Theodoulitsa, Theosofos) will visit the exhibition to decide upon its further actions. Strange it is though that they issued the ban, before seeing the drawings, all composed in 1968. Sure, Greeks do believe in words and the convincing power of Fama (which has a Greek linguistic derivation.)
Societies can be perfectly hypocritical and make it (their hypocrisy and its code) a common meeting ground for negotiating about essence and value, many societal realities try to form one language of politically correct common sense, one long sleeved conservatism, one apparatus for mental castration : I like it that the educational authorities are so caring and fragile/touchy to the messages of a demoralized modernity, while TV, the examples that youngsters copy from the cheap heroes of the screen, the discussions, the nicknames are all obscene.