Sunday, January 25, 2009

shortly...

things I have to write about:
- With whom Bashir was dancing?
-"When I was a teacher"
- A Public Servant's Praise
οφείλω να γράψω για τα ακόλουθα:
- Με ποιον λικνίστηκε ο Μπασίρ;
-"Όταν ήμουν δάσκαλος"
-Δημοσίου ανδρός εγκώμιον.
Καμιά φορά λέω ότι όλα είναι παραλλαγές στο ίδιο θέμα. Ότι είναι ψελλίσματα στο τρίπτυχο λόγος-έργο-νόημα. Αυτήν την αχειροποίητη εικόνα που υποτίθεται ότι έστεκε μπροστά από το τέμπλο άγνωστου παρεκκλησίου άδηλης κωμόπολης, με κερματοδέκτη "υπέρ των πτωχών", στον απροσδιόριστο χρόνο που έχουν οι λαϊκές αφηγήσεις "πρίν κάμποσα χρόνια, αλλά όχι πολύ παλιά".

Thursday, January 15, 2009

"Will I change the world?"

Haunting image from Akram Habeeb's blog wishing him health
A typical reaction to many suggestions which aim at a personal commitment to a broader strategy: "So what? Will I make a difference? Will I change the world?"
These days, I am discussing with young people, frequently of Palestinian descent... They are depressed and upset, while at the same time they put the blame for the crimes committed in Gaza on the world policy and the international community. And they are not wrong. But, by no means, this cancels the duty to engage themselves dynamically in mild means of protest (rallies, petitions, networking and polls) or more effective ones (such as boycotting products and commodities of Israeli origins). They gladly talk about the U.N. failures but they would not skip their Starbucks or KFC routines. And here I am, discovering very convincing arguments in the articles of Naomi Klein, a Canadian journalist, activist and thinker, of Jewish origins, who underlines the importance of this strategy in order to fight back Israeli aggression. She considers that for a small state which heavily relies on trade, boycotting is a very successful weapon of pressure. Most importantly, she brightly compares the situation in Gaza (before the attacks) with that of South Africa during the period of apartheid: The color-coded IDs and travel permits, the bulldozed homes and forced displacement, the settler-only roads...Only that, according to Ronnie Kasrils, a prominent South African politician, the architecture of segregation that he saw in the West Bank and Gaza was much worse than anything imposed on the black majority of South Africa. This open-air prison condition in Gaza has only been a much better excuse for sanctions and conscience alert. To the question "Will I change the world?" I am afraid I can give no answer, but to the question "Shall I compromise in my twenties with an apparently cruel pragmatism?" to this I have already answered.
No,
No,
No,
No,
NO!
Είναι κι αυτό ένα "ΟΧΙ".
Αφορμή για τις σημειώσεις αυτές ήταν η αναδημοσίευση στα ελληνικά μικρού αποσπάσματος του άρθρου της Ναόμι Κλάιν (Τα Νέα, 15 Ιανουαρίου 2009, στήλη ΑΙΧΜΕΣ).

Labels: , , ,

Sunday, January 11, 2009

An interesting article, "What You Don’t Know About Gaza"

For the Arab reader or, even, for someone informed about the issues and the history of the region, prof. Rashid Khalidi's article at The New York Times, (Jan. 07, 2009) does not add much, I have to admit. But, by putting down some basics, in lines and paragraphs, it shows the total war with windmills that the Arab intellectuals, organic intellectuals (to mention Gramsci here) and everyone in reality, have to go through in this land of negotiating about the facts, the meaning and the impression. Today, I was watching how the BBC presented the demonstration of some Israelis and Jews in London, protesting for the "condition of fear to which the Israelis are subjected, due to the terrorists in Gaza". I remind that the "fearful" lost up to now 13 people, most of whom, invading soldiers, while the "terrorist" (legitimate) population of Gaza lost 850 (most of whom civilians, women and children). Some have the right to be in a condition of fear, while others have to experience fear in its maximum, combined with loss, deprivation and despair. The article goes as follows:

NEARLY everything you’ve been led to believe about Gaza is wrong. Below are a few essential points that seem to be missing from the conversation, much of which has taken place in the press, about Israel’s attack on the Gaza Strip.

Ronald J. Cala II

THE GAZANS Most of the people living in Gaza are not there by choice. The majority of the 1.5 million people crammed into the roughly 140 square miles of the Gaza Strip belong to families that came from towns and villages outside Gaza like Ashkelon and Beersheba. They were driven to Gaza by the Israeli Army in 1948.

THE OCCUPATION The Gazans have lived under Israeli occupation since the Six-Day War in 1967. Israel is still widely considered to be an occupying power, even though it removed its troops and settlers from the strip in 2005. Israel still controls access to the area, imports and exports, and the movement of people in and out. Israel has control over Gaza’s air space and sea coast, and its forces enter the area at will. As the occupying power, Israel has the responsibility under the Fourth Geneva Convention to see to the welfare of the civilian population of the Gaza Strip.

THE BLOCKADE Israel’s blockade of the strip, with the support of the United States and the European Union, has grown increasingly stringent since Hamas won the Palestinian Legislative Council elections in January 2006. Fuel, electricity, imports, exports and the movement of people in and out of the Strip have been slowly choked off, leading to life-threatening problems of sanitation, health, water supply and transportation.

The blockade has subjected many to unemployment, penury and malnutrition. This amounts to the collective punishment — with the tacit support of the United States — of a civilian population for exercising its democratic rights.

THE CEASE-FIRE Lifting the blockade, along with a cessation of rocket fire, was one of the key terms of the June cease-fire between Israel and Hamas. This accord led to a reduction in rockets fired from Gaza from hundreds in May and June to a total of less than 20 in the subsequent four months (according to Israeli government figures). The cease-fire broke down when Israeli forces launched major air and ground attacks in early November; six Hamas operatives were reported killed.

WAR CRIMES The targeting of civilians, whether by Hamas or by Israel, is potentially a war crime. Every human life is precious. But the numbers speak for themselves: Nearly 700 Palestinians, most of them civilians, have been killed since the conflict broke out at the end of last year. In contrast, there have been around a dozen Israelis killed, many of them soldiers. Negotiation is a much more effective way to deal with rockets and other forms of violence. This might have been able to happen had Israel fulfilled the terms of the June cease-fire and lifted its blockade of the Gaza Strip.

This war on the people of Gaza isn’t really about rockets. Nor is it about “restoring Israel’s deterrence,” as the Israeli press might have you believe. Far more revealing are the words of Moshe Yaalon, then the Israeli Defense Forces chief of staff, in 2002: “The Palestinians must be made to understand in the deepest recesses of their consciousness that they are a defeated people.”

Rashid Khalidi, a professor of Arab studies at Columbia, is the author of the forthcoming “Sowing Crisis: The Cold War and American Dominance in the Middle East."

Για την ελληνική απόδοση του κειμένου βλέπε εδώ

Labels: , ,

Saturday, January 10, 2009

A night of tribute

I just came back from a fund raising concert/event at the University of Jordan, for the suffering people of Gaza, under the title "A Night of Tribute to Gaza". Poetry, songs, dances, a lively tableau behind the artists, in a traditional style, of a sky line (perhaps in Jerusalem), full of symbols, the oud, the sword, the faceless woman, the church, the mosque, the Mediterranean sacrifice of the cockerel. Culture, indeed; I mean music, speech, the sense of festivity, the interaction... so many things that the West tries to escape focusing, unilaterally, on the description of Hamas as an islamist front, and the Israelis annihilate as non-existent.
Voula had called me few hours ago, letting me listen to the shouts of the Palestinian youth voices, during a demonstration in the heart of Athens.
Μόλις επέστρεψα από συναυλία-παράσταση με τίτλο "Νύχτα αφιερωμένη στη Γάζα". Διοργανώθηκε στο Πανεπιστήμιο μήπως και συγκεντρωθούν μερικά παραπάνω χρήματα για τα αναγκαία στους ανθρώπους της Γάζας που μέσα στο καταχείμωνο απέμειναν με σπασμένα τζάμια, χωρίς μια κουβέρτα, όταν βέβαια δεν τρέχουν αλλόφρονες στα σοκάκια από το φόβο, ή την καταστροφή, ή και την παντελή θλίψη, που δεν αφήνει τόπο να σταθείς. Διάβαζα για γονείς που σπάζαν με πίκρα τα τζάμια στα παραθύρια τους, μην τύχει και θρυμματιστούν από τους κρότους και τους κλυδωνισμούς πάνω στα παιδιά. Τι νύχτες Ιανουαρίου, τι νύχτες 2009... Διαπιστώνω πόσο η πραγματικότητα είναι πιστή σε όρους μελοδραματικούς εδώ. Διαβάστηκαν ποιήματα, έπειτα τραγούδι, χορός και πιο πίσω ένα όμορφο ζωγραφισμένο πανό ως φόντο πολύχρωμο. Ο ορίζοντας παλαιστινιακής πόλης από κοντά: διέκρινα το ούτι, το σπαθί, το κεφαλοδέσι μιας γυναίκας δίχως πρόσωπο, τον σταυρό της εκκλησίας, το μισοφέγγαρο του τζαμιού, τον αρχέγονο κόκορα. Να ήταν η Ιερουσαλήμ, η πολιτεία της προσφυγιάς; Ο πολιτισμός σε δειγματοληψία: η μουσική, τα βήματα του ντάμπκε (παραδοσιακού και διαδεδομένου χορού των Αράβων, ιδίως της Παλαιστίνης, του Λιβάνου, της Συρίας, και της Ιορδανίας), ο ποιητικός λόγος, η επικοινωνία του κοινού θερμή και φωναχτή... Όλα αυτά που η Δύση συνήθως φροντίζει να καλύπτει με γενικεύσεις περί ισλαμιστών της Χαμάς, ωσάν να μην υπάρχει τίποτε άλλο (σαν, επί παραδείγματι, να λέμε ότι η Ιταλία είναι ο Μπερλουσκόνι και η νεανική καράφλα του, ή ότι στην Αμερική υπάρχουν μόνο κάτι μαύροι κύριοι επιτυχημένοι), οι δε άλλοι, τα θεόθεν προορισμένα τέκνα του Δαυίδ, αμφισβητούν καν ότι υφίστανται οι άνθρωποι αυτοί, η παιδεμένη κουλτούρα τους.
Πριν λίγες ώρες, μου είχε τηλεφωνήσει η Βούλα, για ν' ακούσω από το τηλέφωνό της την Παλαιστινιακή νεολαία που διαδήλωνε στο Σύνταγμα. Φώναζαν στ' αραβικά "με την ψυχή, με το αίμα μου θα υπερασπιστώ τη Γάζα". Απόδειξη δυνάμει ύπαρξης των δύο επικίνδυνων συστατικών της ανθρώπινης κατάστασης.

Labels: , , ,

Friday, January 09, 2009

Πιστή μετάφραση

Μεγάλη πολιτεία, γιγαντιαίο στρατόπεδο...
Μου ζήτησαν να μεταφράσω το κείμενο, παραμένοντας πιστός στο γράμμα. Έτσι κι αλλιώς, ελάχιστα θα μετέβαλλα για να το προσαρμόσω πιο επιτυχημένα στο κλίμα της γλώσσας προορισμού. Η ουσία θα έμενε και θα αποτύπωνε το πλήγμα που δέχονται εξακολουθητικά το αίσθημα ανθρώπινης αξιοπρέπειας και το ιδανικό της συνυπευθυνότητας. Αλλά αυτά είναι παλιές ιστορίες, προπολεμικές. Παγίδες που έστησε η Δύση (στον εαυτόν της;) καλύπτοντάς τες με φοινικόκλαρα και ξεραμένους ασπαλάθους.

Στο όνομα του Αλλάχ,
του Ελεήμονος, του Πολυεύσπλαχνου
Διακήρυξη της Ένωσης Φοιτητών του Πανεπιστημίου της Ιορδανίας

Η Ένωση Φοιτητών του Πανεπιστημίου της Ιορδανίας,

· Εξοργισμένη από τη σφαγή που διαπράττουν στη Γάζα οι Ισραηλινές δυνάμεις κατοχής,

· Ανήσυχη για τις τραγικές συνθήκες διαβίωσης και τις κακουργίες που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι αδερφοί μας στη Γάζα,

· Αγανακτισμένη για την πληθώρα επιθετικών ενεργειών εκ μέρους των Σιωνιστών με στόχο την ταπείνωση και την υποταγή του Αραβικού έθνους,

· Συναισθανόμενη το ρόλο και το χρέος της έναντι του Αραβικού και του μουσουλμανικού κόσμου αλλά και της Ανθρωπότητας συνολικά,

· Εμπνεόμενη από την ηγεσία της Α.Μ., του βασιλιά Αμπντάλλα του Β', και την έκκλησή του προς την οικουμένη να αναλάβει τις ηθικές, νομικές και ανθρωπιστικές της υποχρεώσεις απέναντι στους αδερφούς μας στη Γάζα,

κατά την έκτακτη συνεδρίασή της, την Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009, αποφάσισε ομόφωνα τα παρακάτω:

· Ζητά από τις κυβερνήσεις των Αραβικών κρατών να εργαστούν ειλικρινώς για την επίτευξη συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός,

· Απαιτεί το άνοιγμα του συνοριακού περάσματος της Ράφαχ για την προσφορά ιατρικής και ανθρωπιστικής βοήθειας,

· Καλεί τις πολιτικές και κοινωνικές ενώσεις κι οργανώσεις στην Ιορδανία, την Παλαιστίνη και τον Αραβικό κόσμο να εργαστούν από κοινού προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις σιωνιστικές επιθετικές ενέργειες,

· Ζητά τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με το κράτος των Σιωνιστών, θεωρώντας προς την ίδια κατεύθυνση επειβεβλημένο και το κλείσιμο της Ισραηλινής πρεσβείας στην Ιορδανία,

· Υπογραμμίζει με έμφαση το ρόλο της νεολαίας της Ιορδανίας καλώντας την να δραστηριοποιηθεί και να ενώσει τις δυνάμεις της με τους υπόλοιπους πολίτες με κοινό στόχο την κάμψη και αποδυνάμωση της Ισραηλινής επιθετικότητας, την καταδίκη της Αμερικανικής άνευ όρων υποστήριξης προς το Ισραήλ και τη διαφύλαξη της εθνικής κυριαρχίας της Ιορδανίας και του δικαιώματος της στην ανάπτυξη και την πρόοδο.

Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων, εμείς, οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των φοιτητών του Πανεπιστήμίου της Ιορδανίας, του πρώτου στην χώρα, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε εκστρατεία παροχής πλήρους υποστήριξης και αρωγής προς τους αδερφούς μας στη Γάζα, σε συντονισμό με τους εκπροσώπους άλλων φοιτητικών ενώσεων σε εθνικό, αραβικό και διεθνές επίπεδο.


Labels: , , ,

Thursday, January 08, 2009

Άνθρωπος πέρασε από εδώ


Ποτέ σου δε θα ξαναδείς
Θάλασσες να καλπάζουν
Νύχτες, ιππότες της Ευχής
Βουνά να σ'αγκαλιάζουν

Ποτέ σου δε θα ξαναδείς
Δάση να σε φωνάζουν
Αστέρια, Μοίρες της Αυγής
Ποτάμια να γιορτάζουν

Άνθρωπος πέρασε από εδώ
Και γέρασε τα μάτια
Στα χείλη έσταξε καημό
Πληγές, Ζωές κομμάτια

Άνθρωπος πέρασε από εδώ
Και τρόμαξε ό,τι ζούσε
Τον κόσμο χώρισε στα δυο
Στο νου του πολεμούσε

Ποτέ σου δε θα ξαναδείς
Μήνες να σε γυμνάζουν
Όνειρα, φώτα της Ακτής
Φεγγάρια να σ'αλλάζουν

Το ποιητικό τραγούδι γράφτηκε από τον Παρασκευά Καρασούλο, μελοποιήθηκε από το Θοδωρή Οικονόμου και τραγουδήθηκε από τη Μαρία Δημητριάδη. Κυκλοφόρησε στους Δον Κιχώτες το 2001, με το όμορφο εξώφυλλο (ακουαρέλες του Ανδρέα Γεωργιάδη- Ναυαγοί σε νυχτωμένη θάλασσα). Χτες και σήμερα νεκρολογούν την ερμηνεύτρια οι εφημερίδες και τα ιστολόγια. Για μένα η φωνή της, όσο μεγάλωνε, γινόταν αποκάλυψη, στου Μιχάλη Τρανουδάκη για παράδειγμα τη Μυθολογία του Σαββάτου, 1985 (ιδιαιτέρως στην Άννα της Αραγωνίας ή στο Χαμάμι του Μουχτάρ Πασά με τους στενόχωρους στίχους του Γ.Χρονά).
Ανησυχώ πού να πηγαίνουν αυτοί οι άνθρωποι που με κουβέντιασαν και με μόρφωσαν με τις φωνές ή τις μουσικές τους. Αλλά και με τις επιλογές τους, την πολιτική τους εγρήγορση και τη διαθεσιμότητά τους προς τους νέους δημιουργούς. Αναρωτιέμαι αν βρίσκουν ένα μικρό κινηματοθέατρο με φαγωμένες βελούδινες καρέκλες, σε ανώνυμη σχεδόν επαρχία στη Χώρα των Σκιών. Το σίγουρο είναι ότι δε με εγκαταλείπουν, μα από καιρού εις καιρόν μου γνέφουν.

Labels: , ,

Tuesday, January 06, 2009

successive experiments of variable success

Uri Avnery, an influential Israeli author/journalist/activist, wrote ironically in his column the following, commenting on Tel Aviv's policy:

"...Some time ago I wrote that the Gaza blockade was a scientific experiment designed to find out how much one can starve a population and turn its life into hell before they break. This experiment was conducted with the generous help of Europe and the US. Up to now, it did not succeed. Hamas became stronger and the range of the Qassams became longer. The present war is a continuation of the experiment by other means.

It may be that the army will “have no alternative” but to re-conquer the Gaza Strip because there is no other way to stop the Qassams – except coming to an agreement with Hamas, which is contrary to government policy..."
(Στην ελληνική αναδημοσίευση στα "Νέα":«Ο αποκλεισμός της Γάζας ήταν ένα επιστημονικό πείραμα που είχε στόχο να διαπιστωθεί πόσο μπορεί να αντέξει ένας λαός όταν τον καταδικάζεις στην πείνα κι όταν κάνεις τη ζωή του κόλαση. Το πείραμα δεν πέτυχε. Η Χαμάς έγινε ισχυρότερη και το βεληνεκές των πυραύλων της μεγαλύτερο. Ο σημερινός πόλεμος είναι η συνέχιση αυτού του πειράματος με άλλα μέσα. Όμως, μετά την εισβολή των ισραηλινών χερσαίων δυνάμεων για την ανακατάληψη της Γάζας κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποια θα είναι η κατάληξη»

but he is wise enough to conclude his note with the following:

"...This war is a writing on the wall: Israel is missing the historic chance of making peace with secular Arab nationalism. Tomorrow, It may be faced with a uniformly fundamentalist Arab world, Hamas multiplied by a thousand."

At least for those who will survive to see this ominous tomorrow.

Labels: ,

Saturday, January 03, 2009

Tomorrow the blood.

They invaded in the end, as everyone has been anticipating, some minutes ago. The armours open now the way to 10,000 reservists, called on 'duty'. The artillery is now used. The air force continues its "surgical" strikes. A mosque was hit and 16 people were killed. The first victim during the land operations in Gaza was a child. The night is chilly in our area. Tomorrow we will see the tones of red in blood and in details.
Αύριο, με το φως, θα φανεί το κόκκινο, σε όλους τους τόνους του.
Ο ερωτευμένος, το ηλιοβασίλεμα,
Ο μπαγαπόντης στης αγοράς το κλείσιμο,
Ο κλέφτης τη νύχτα,
Ο προδότης αργά,
Ο χαρτοπαίχτης πριν το χάραμα,
Ο δήμιος πάντα.

Labels: , , ,

Constituent myth and its trauma

The story of David defeating the Philistine champion Goliath in a duel is famous. And how important David's figure is for the mythical genealogy of Israel, this I do not need to point out. The short youngster, the eighth son of Saul's servant Jesse, who came out bearing only his sling and five stones and faced this giant جالوت (Jalut, and Julyat in the Arabic religious texts) has been a great hit in storytelling. Generations of children have been introduced to the myth, which may also carry along moral conclusions, such as "one may be small, but one may be a lion", "it is the character that grants victory", or rather "God decides on power, according to faith and strong belief".
Caravaggio's David and beheaded Goliath
I do not believe that I will ever forget those multicoloured pictures with David showing the severed head of his gigantic opponent to the crowds and the Philistines fleeing away. I am happily tempted to agree with the views of several scholars such as Azzan Yadin and Martin Litchfield West that the description of the scene and of Goliath's armour in particular, brings strong the perfume of Greek imagery, from the various Homeric duels which took place under the walls of Troy. And that the metallic armour fits better the description of a Greek armour of the 6th cent. B.C. than a Philistine one of the 10th cent B.C. Let it be this way or the other, texts travel and create harmonious or clashing commonwealths of their own, stronger and more long-lasting compared to the ones marked on the political atlas.
I remember that during the start of the 1st intifada (1987) I was impressed by the reversal of the biblical scene. The Philistine shabab were throwing philistine stones, many times using their slings, or bare hands, against the invading tanks (armors) of the Israeli army. It seemed that Goliath had shifted sides meanwhile. Did you take a look at the hundreds armors which surround the Gaza Strip, promising nothing good at all? Now David is جالوت and he plays safe.

Labels: , , ,

Thursday, January 01, 2009

Γυάλινος και χάρτινος

Όπως στο σχέδιο αυτό του νεαρού Brian Zhang, καθρεπτίζομαι αυτές τις μέρες μουτρωμένος στις μπάλες (τις λίγες που δίνουν είδωλο) του συνθετικού δέντρου μου. Και μουρμουρίζω λίγο Σεφέρη, ό,τι επέλεξε- ποιος να μ'ακούσει άλλωστε στο σπίτι;... και ψυχή, ει μέλλει γνώσεσθαι αυτήν εις ψυχήν αυτήι βλεπτέον... και ψυχή, ει μέλλει.... (Πλάτων, Αλκιβιάδης, A, 133 Β-C. Θεέ μου σ'χώρα με, έτυχε και στις Πανελλαδικές, διαπιστώνω τώρα, ως αδίδακτο κείμενο.)

Labels: , ,

Wishes

Αυτό έμελλε να είναι το τελευταίο κείμενο που γράφτηκε το 2008 στον υπολογιστή της Ελληνικής Γωνιάς. Χρησιμοποιήθηκε ως πρωτοχρονιάτικη διακόσμηση.
This happens to be the last document for 2008 written at the desktop of the Greek Corner at the University of Jordan. It was used as our New Year's Eve decoration.

Οι βομβαρδισμοί
κι ο αποκλεισμός
στη Γάζα
συνιστούν έγκλημα
κατά του
Ανθρώπου
The air strikes and the blockade
against Gaza
constitute crimes
against Humanity and Civilization

Εντέλει, μερικές κινήσεις ανθρωπιάς που επιτρέπουν ελπίδες: Στο Αμμάν ματαιώθηκαν τα ρεβεγιόν κι οι εορτασμοί της Πρωτοχρονιάς. Και στις 30 Δεκεμβρίου σχηματίστηκαν ουρές από πολίτες που έρχονταν στον Έβδομο Κύκλο να προσφέρουν τα χρειώδη (τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα) για τις αυτοκινητοπομπές που θα προσπαθήσουν να φτάσουν στη Γάζα.
Finally some gestures of affinity, allow a tone of hope: In Amman all celebrations for the New Year were canceled and on December the 30th, there were queues of people offering necessaries (provisions, cloths, medicines) for Gaza.

Labels: , , ,