A night of tribute

I just came back from a fund raising concert/event at the University of Jordan, for the suffering people of Gaza, under the title "A Night of Tribute to Gaza". Poetry, songs, dances, a lively tableau behind the artists, in a traditional style, of a sky line (perhaps in Jerusalem), full of symbols, the oud, the sword, the faceless woman, the church, the mosque, the Mediterranean sacrifice of the cockerel. Culture, indeed; I mean music, speech, the sense of festivity, the interaction... so many things that the West tries to escape focusing, unilaterally, on the description of Hamas as an islamist front, and the Israelis annihilate as non-existent.
Voula had called me few hours ago, letting me listen to the shouts of the Palestinian youth voices, during a demonstration in the heart of Athens.
Μόλις επέστρεψα από συναυλία-παράσταση με τίτλο "Νύχτα αφιερωμένη στη Γάζα". Διοργανώθηκε στο Πανεπιστήμιο μήπως και συγκεντρωθούν μερικά παραπάνω χρήματα για τα αναγκαία στους ανθρώπους της Γάζας που μέσα στο καταχείμωνο απέμειναν με σπασμένα τζάμια, χωρίς μια κουβέρτα, όταν βέβαια δεν τρέχουν αλλόφρονες στα σοκάκια από το φόβο, ή την καταστροφή, ή και την παντελή θλίψη, που δεν αφήνει τόπο να σταθείς. Διάβαζα για γονείς που σπάζαν με πίκρα τα τζάμια στα παραθύρια τους, μην τύχει και θρυμματιστούν από τους κρότους και τους κλυδωνισμούς πάνω στα παιδιά. Τι νύχτες Ιανουαρίου, τι νύχτες 2009... Διαπιστώνω πόσο η πραγματικότητα είναι πιστή σε όρους μελοδραματικούς εδώ. Διαβάστηκαν ποιήματα, έπειτα τραγούδι, χορός και πιο πίσω ένα όμορφο ζωγραφισμένο πανό ως φόντο πολύχρωμο. Ο ορίζοντας παλαιστινιακής πόλης από κοντά: διέκρινα το ούτι, το σπαθί, το κεφαλοδέσι μιας γυναίκας δίχως πρόσωπο, τον σταυρό της εκκλησίας, το μισοφέγγαρο του τζαμιού, τον αρχέγονο κόκορα. Να ήταν η Ιερουσαλήμ, η πολιτεία της προσφυγιάς; Ο πολιτισμός σε δειγματοληψία: η μουσική, τα βήματα του ντάμπκε (παραδοσιακού και διαδεδομένου χορού των Αράβων, ιδίως της Παλαιστίνης, του Λιβάνου, της Συρίας, και της Ιορδανίας), ο ποιητικός λόγος, η επικοινωνία του κοινού θερμή και φωναχτή... Όλα αυτά που η Δύση συνήθως φροντίζει να καλύπτει με γενικεύσεις περί ισλαμιστών της Χαμάς, ωσάν να μην υπάρχει τίποτε άλλο (σαν, επί παραδείγματι, να λέμε ότι η Ιταλία είναι ο Μπερλουσκόνι και η νεανική καράφλα του, ή ότι στην Αμερική υπάρχουν μόνο κάτι μαύροι κύριοι επιτυχημένοι), οι δε άλλοι, τα θεόθεν προορισμένα τέκνα του Δαυίδ, αμφισβητούν καν ότι υφίστανται οι άνθρωποι αυτοί, η παιδεμένη κουλτούρα τους.
Πριν λίγες ώρες, μου είχε τηλεφωνήσει η Βούλα, για ν' ακούσω από το τηλέφωνό της την Παλαιστινιακή νεολαία που διαδήλωνε στο Σύνταγμα. Φώναζαν στ' αραβικά "με την ψυχή, με το αίμα μου θα υπερασπιστώ τη Γάζα". Απόδειξη δυνάμει ύπαρξης των δύο επικίνδυνων συστατικών της ανθρώπινης κατάστασης.