Αιώνια επιστροφή

Πράγματι είναι τρομαχτική η παρακολούθηση λεπτομερειών κατά την εφαρμογή της υπόθεσης του Νίτσε περί αιώνιας επιστροφής, να ξανασυμβαίνει επ'άπειρον η ζωή, σε καρμπόν χρόνου, ύπαρξης, περιστάσεων: κι ας μην πάρει κανείς τα επεισόδια που χαράχτηκαν με την ατσάλινη σμίλη στα μικρά χρόνια, ας μην υπολογίσει τα βήματα από το σχολείο πίσω στη σκάλα του σπιτιού ή τους κύκλους που γράφαμε στον προαύλιο χώρο, ή ας αγνοήσει πονηρά τα δρομολόγια στα νυχτερινά λεωφορεία του ΟΑΣΘ, ας κάνει εν ολίγοις ό,τι μπορεί για να στρογγυλέψει τη μνήμη του χρόνου. Θα αρκούσε η άνοιξη εκείνη, όταν γύρισε από τον κήπο του αστεροσκοπείου (όχι, δεν είναι το κεφαλαιογράμματο των Αθηνών) κι είχε μαζέψει σε μικρή χαρτοσακούλα για ξηρούς καρπούς ροζ μικρά-μικρά μπουμπούκια ενός καλλωπιστικού δέντρου με κορμό γέρικο και με έρανε, ενώ καθόμουν ακίνητος, εμβρόντητος από το ανεπανάληπτο της ομορφιάς. Το θυμήθηκα καθώς έφτιαχνα το παρακάτω...

On December and his golden table

I was trying to make a small video for the song "December 10th". And my few ideas came on gray wings. Reading has gotten an ironic dimension among other: once I accomplished it with the imperfections of a beginner amateur and still under the recurrent shock of last year's December, I read Yalom's remark to one of his patients that Hypnos and Thanatos are twin brothers; something I had noticed while studying the crater depicting Sarpedon's funerary procession.

Again with Dionysus.

after a good day's work or a day's good work? how does it go?