Άφωνος μουσουργός στην Αμαλίας

Ακούω τα νέα, παρακολουθώ με ξένα σχόλια τις διαδηλώσεις, τη βία, το υβρεολόγιο εντός του Κοινοβουλίου. Έτσι κι αλλιώς, δεν είναι ικανή η αρχιτεκτονική του άχαρου Οθωνικού ανακτόρου να μεταβάλει τις συνήθειες και το λόγο των υψηλόμισθων παρεπιδημούντων κοτζαμπάσηδων. Σχεδόν πετάγομαι αξημέρωτα με το αίσθημα του κενού, να αρπαχτώ από τη ράχη του βιβλίου που διαβάζω, γιατί τέτοιες ώρες μεταξύ ύπνου και ξύπνου παίρνουν τα χάρτινα αντικείμενα τις μαγικές τους διαστάσεις... Η κανονική σελίδα γίνεται σχεδία- προς τα πού όμως πλέει;...
Έπειτα μαθαίνω για τους θανάτους των τραπεζικών υπαλλήλων. Αρχίζει το όλο πράγμα να παίρνει τις διαστάσεις άγους. Πρώτα οι αυτοκτονίες των απελπισμένων, τώρα η απροσεξία ή κι ο δόλος της ανθρωποθυσίας.
Σκέφτομαι τον ποιητή που είδε και είδε στις λεωφόρους των Αθηνών όσο κυκλοφορούσε παραγνωρισμένος μέχρι το βαθύ γήρας. Φωτιές,αληθινούς εφιάλτες που οι άλλοι τους παίρναν για υπερρεαλιστικά γυμνάσματα. Όμως συζητούσε, όπως του επιτρεπόταν, με άλλους πλάνητες.

Μίλτος Σαχτούρης, Ο Μότσαρτ

O Mότσαρτ μ' ένα μαύρο σκύλο τριγυρίζει τα καμμένα
σπίτια· ψάχνει κει μέσα στην καφτή τέφρα και την καρβου-
νίλα.
Σε μερικές γωνιές δεν έχουν ακόμη σβήσει οι φωτιές...

―ΠAPAΞENO -λέει- ΠOYΘENA ΔEN AKOYΓETAI
ΠIA H MOYΣIKH MOY...