Δάνειο άτοκο

Επανάληψη

Πρόχειρες μέρες αναδύονται με νερά να στάζουν της νυχτός- μελανιασμένες. Μέρες που βουίζουν σαν μελίσσι εργατικό, με ίχνη από τσιμπήματα στο δέρμα επάνω αφήνοντας. Που εγώ μόλις αισθάνομαι αλλά υποδύομαι πως πονάω. Μόνο θυμάμαι.

Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, Η λύπη των άλλων, Αθήνα 2009

1. Απ' όλες τις ανδραγαθίες των φίλων, με συνεπαίρνουν η σιωπή και τα νεύματα του αποχαιρετισμού, όταν επιχειρούν.
2. Ο Παπαγεωργίου, ακόμα και στον τόνο της φωνής, ερμηνεύει αυτό το ξάφνιασμα που του έδωσε το άγγιγμα του σκοτεινού ονείρου.
3. Στο όνομα της εντιμότητας: έλειψαν σε κανέναν οι περισπωμένες και τα πνεύματα στο παραπάνω; Προς τι αυτή η αντικερί των εκδόσεων;
4. Για προσεχή εκδήλωση, με παρακάλεσε η τελετάρχης συνάδελφος να μη συμπεριλάβω ποιήματα: "We have so many poems, please do not add to that", μου είπε.