Από ευγενέστερα στάδια

Λιζέλ Μύλλερ,
Γιατί λέμε ιστορίες

1.
Επειδή κάποτε είχαμε φυλλώματα
και, τώρα, τις μέρες τις υγρές
νιώθουν οι μυώνες μας το τράβηγμα,
αλγεινό πια, από καιρούς που οι ρίζες
μας έμπηγαν στερεότερα στο χώμα

Κι επειδή πιστεύουν τα παιδιά μας
πως μπορούν, αν θέλουν, να πετάξουν, πεποίθηση ενστικτώδης
από καιρούς που οι βραχίονές μας
είχαν το σχήμα άρπας
και συμπτύσσονταν καλαίσθητα κάτω απ' τα φτερά τους

Κι επειδή προτού αποκτήσουμε τους πνεύμονες
ξέραμε με ακρίβεια πόσο απέχει ο βυθός
έτσι που κυματίζαμε με ανοιχτά τα μάτια,
ίδιοι ζωγραφιστά υφάσματα στο σκηνικό
του ονείρου, κι επειδή ξυπνήσαμε

και μάθαμε να μιλάμε.

(Μτφ. Βασ. Οικονομίδης)