Χριστούγεννα της προϊστορίας

Λιζέλ Μύλλερ, Γιατί λέμε ιστορίες

2.
Καθίσαμε δίπλα στη φωτιά, μέσα στα σπήλαιά μας
κι επειδή ήμασταν φτωχοί, φτιάξαμε έναν θρύλο
για το βουνό των θησαυρών
που θ' άνοιγε τα σπλάχνα του για μας μονάχα

κι επειδή πάντοτε βρισκόμασταν από των νικημένων τη μεριά
υφάναμε αξεδιάλυτα αινίγματα
που μόνον εμείς να λύσουμε μπορούσαμε
τέρατα που μόνον εμείς γινόταν να σκοτώσουμε
γυναίκες που άλλον δεν μπορούσαν ν' αγαπήσουν
κι επειδή ζήσαμε περισσότερο από
αδερφές και αδερφούς, θυγατέρες, γιους,
ανασκάψαμε λείψανα οστών αναιρεθέντων που
από τη μαύρη γης υψώθηκαν και τραγούδησαν
άσπρα πουλιά στα δέντρα.

(Μτφ. Βασ. Οικονομίδης)