Φρενήρεις στην αφήγηση

Λιζέλ Μύλλερ, Γιατί λέμε ιστορίες

3.
Επειδή της ζωής μας το ιστόρημα
γίνεται η ζωή μας

Επειδή καθένας μας
τα ίδια αφηγείται
όμως τα λέει αλλιώς

και κανένας μας
δεν τα ιστορεί ποτέ
ολόιδια τη δεύτερη φορά

Επειδή οι γιαγιάδες μας οι αραχνόμορφες
αρέσκονται να μαγεύουν τα παιδιά
και οι παππούδες μας οφείλουν να μας πείσουν
πως χάρη σ' αυτούς συνέβηκε το παν

και μόλο που αφουγκραζόμαστε
απρόσεχτα, με τό' να αυτί μονάχα,
θ' αρχίσουμε το δικό μας το ιστόρημα
με τη λεξούλα "και"

(Μτφ. Βασ. Οικονομίδης)