Πατριδογνωσία

από το νομό Σερρών

Είναι μουτρωμένοι, γιατί τα οδοφράγματα με τα τρακτέρ θα τους καθυστερήσουν.
Τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ αραίωσαν ήδη τα δρομολόγια: κάθε δίωρο. Κάτω από τον πλαστικό θόλο του σταθμού υπεραστικών συγκοινωνιών "Μακεδονία", έχει κιόλας αρχίσει το κρύο που υπόσχονταν από μέρες οι μετεωλογικές Πυθίες. Γέμισε το όχημα. Φορτωμένος κι εγώ με τις αποσκευές του γνωστού ταξιδιού που γράφω στο χάρτη σαν το εκκρεμές το βουτηγμένο στη μελάνη κάθε εξάμηνο. Λίγο πέρα από το Δερβένι αρχίζει η παράκαμψη και ακόμα περισσότερο περιπλέκεται έξω από τις Σέρρες. Αρχίζουμε την ανάβαση από όμορφους στενούς δρόμους κι έχω την εντύπωση πως πολλά χωριά δεν τα είδα ποτέ σε μια φύση καταπράσινη και επιτονισμένη από τα γυμνά κλαδιά κάποιων φυλλοβόλων, φύση που από ανατροφή την αναγνωρίζω ως όμοια με εκείνην των εκδρομών μας: Άσσηρος, Ξυλόπολη, Λαχανάς, Ευαγγελίστρια, Δημητρίτσι, Τερπνή, Σκούταρι, Σέρρες, Εμμ. Παππάς, μετά το μαγικό Παγγαίον Όρος, χιονισμένο και σχεδόν αλπικό. Μπήκαμε πια στο νομό: Παλαιοχώρι, Ελευθερούπολη, Καβάλα. Σύνολο τρεισήμισι ώρες γεμάτες εικόνες και στροφές.

Παγγαίον όρος στο νομό Καβάλας πια

Παρατηρήσεις: μετά την πρώτη ώρα άρχισαν να χτυπούν (βαρούν , βροντούν, ντιντινίζουν, παιανίζουν, κελαηδούν, χασκογελούν) τα κινητά. Οι συνεπιβάτες περιγράφουν με όρους τραγωδίας την περιπλάνηση στα χωριά. Μετά από άλλη μισή ώρα, ανταποδίδουν την κλήση. Στις δυόμιση ώρες αρχίζουν να ξεφυσούν, να βρίζουν τους αγρότες, να καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που δόθηκαν ελευθερίες και δικαιώματα. Καθένας κι ο Μεταξίσκος της ψυχής του. Δε χάρηκαν ούτε την άφιξη: είχαν τόσο καθυστερήσει και φοβούνταν ότι έπρεπε να αλλάξουν το πρόγραμμα του απογευματινού καφέ. Προσωπικά το θεώρησα ως δώρο: είχα ξεχάσει τα απόκεντρα, πόσο όμορφο είναι το χορτάρι τέτοιον καιρό, πώς είναι οι χειμώνανθοι κι άλλα μυριστικά στις αυλές, πόσο σπουδαίο είναι να μην έχεις καμιά βιαστική υποχρέωση, τίποτα τόσο επείγον που να σε τυφλώνει. Συνέχισα για την κωμόπολή μου κι όταν έσυρα τα τροχούλια της βαλίτσας μου, ήταν σα να τραβούσα λίγο προς τα κάτω το σκοτάδι του βραδιού, γύρω στις πέντε, μια υγρή κουρτίνα βελούδινη...