Όταν χειμών

Μάλλον
η μόνωση απέτυχε
Μάλλον
δεν άρκεσε το άσπρο της ρητίνης
Γιατί, όταν χειμών,
όταν βροχοσταγόνες,
όταν στο παραθύρι γράφει ο αχνός,
μαζεύω στα τάσια της αγάπης
σκόρπια
μες στο θολό νερό
τα βλέμματα,
τα λόγια, όσα είπαμε, όσα γι' αργότερα λιγάκι μεταθέσαμε,
τους ώμους των, καθώς κατέβαιναν τις σκάλες.