Τυραννίς

φωτογραφία του L. Galanis από τη Σίφνο, άνοιξη

Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας

Μες απ’ την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας
Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας
Με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές.
Τ.Σ.Έλιοτ, Έρημη χώρα, μετάφρ.: Γ.Σεφέρη

Η ισημερία (παράξενο που άλλες γλώσσες της Δύσης προτιμούν τον όρο "ισονυκτία") είναι προάγγελος και τόσο πεινασμένοι είμαστε να γυρίσουμε λίγο το βλέμμα έξω από τον κύκλο των ανθρώπων και των έργων τους που καθιερώνουμε και τη μέρα της ποίησης τότε. Παρεμβάλλεται ολόκληρη χρονιά έπειτα και τη λησμονούμε. Ωστόσο είναι ο Απρίλιος που τραβάει τη γραμμή στα πράγματα, εκείνος που φουσκώνει τις ρίζες και φέρνει τα άνθη τολμηρά και τα πολλά τα χρώματα. Εκείνος που φέρνει τη βαθιά αναπνοή και τις ελπίδες. Τι είναι να συμβεί μέχρι το καλοκαίρι, τούτο δε διαφαίνεται.
Τον Απρίλιο ξεχωρίζει το φύλο στα αισθήματα, στην επιθυμία, στο σώμα.
ِΑυτουνού την εσθήτα φοράει η Άνοιξη του Μποτιτσέλι.
Τότε βγαίνουν και οι έγκλειστοι από το έρμο Μισολόγγι. Και μέσα στο θάμπωμα του μυαλού από τις αντιβαίνουσες πολυρυθμίες των αισθήσεων, κοιμάσαι ελεύθερος μα ξυπνάς από τα διαγγέλματα των τυράννων με το "ημείς, ημών, ημίν, ημάς".