Στοχαστικό τσιγάρο

Βλέπω πόσο πασχίζει φέτος μαζί μου η Άνοιξη, άλλοτε με τις αδύναμες βροχές στα αγριολούλουδα που φύονται στις κυκλοφοριακές νησίδες του κεντρικού δρόμου, άλλοτε με τις αχλαδιές και τα λείψανα από το κλάδεμα και τον καθαρισμό των φοινίκων.
Τι χρονιά, θεέ μου,
με μυρωδιά σφαγείων σχεδόν προτού αρχίσει
κι επίμονη, όλη στον ίδιο τόνο.
Χτες και προχτές το τελευταίο ολόγιομο φεγγάρι του χειμώνα κι αύριο η ισημερία, η ζυγαριά του χρόνου που σωρεύει κι έπειτα μηδενίζει.

Η μέρα της ποίησης.
Μικρή η παρηγοριά της,
μα και το μικρό είναι ζήτημα απαντοχής.