Ντίμα Μποβαράτ

Moebius Ship γλυπτό του Tim Hawkisnson

Μου λέει τους καημούς του πάντα. Δεν ξέρω πως τού μπήκε η ιδέα να με ονομάσει δεύτερο πατέρα του μα θα ήταν γιος να τον καμαρώνει κανείς. Από μικρός κράτησε το μαγαζί, οι γονείς έφυγαν να εργαστούν και να φέρουν καλά και προκοπή. Εκείνος έμεινε στο πόδι τους όχι μόνο με την έγνοια του μαγαζιού αλλά και με την ευθύνη του μικρότερου και ρέμπελου αδερφού. Όταν την αγάπησε, όταν αγαπήθηκαν όπως νόμιζε, μου την έφερε να την γνωρίσω. Έμεναν στα κενά τους στη βιβλιοθήκη της Ε. Γ. και διάβαζαν. Με τι φροντίδα της έδειχνε εικόνες και λέξεις και της εξηγούσε τα πολλά που με άσβεστη δίψα μάθαινε... Με τι πουριτανική σοβαρότητα την αντιμετώπιζε για να μην την εκθέσει... Σαν αποφοίτησε κι ενώ είχε υποτροφία για θερινό πρόγραμμα κι εύκολα θα εξασφάλιζε κι άλλην για τα μεταπτυχιακά του, αποφάσισε μετά μια βδομάδα να πάει στις χρυσοφόρες χώρες του Κόλπου να δουλέψει, να μαζέψει λεφτά και να την αρραβωνιαστεί κατά το πρέπον, του χρόνου το καλοκαίρι. Σήμερα μου έστειλε απελπισμένο μήνυμα πως εκείνη είπε το "ναι" στον πρώτο που εμφανίστηκε στις σκάλες του πατρικού της και ζήτησε το χέρι της. Σκέφτηκε το χαμένο χρόνο, το πόσους δρόμους ανηφόρισε λοξοπατώντας χάριν του μέλλοντος, του σχεδόν απτού μέλλοντος. Έπειτα, δεύτερο συμπληρωματικό σημείωμα ζητώντας μου μια χάρη: να του πω τα πέντε βιβλία που θα ξεδιάλεγα από τη βιβλιοθήκη μου ως θησαυρούς. Ήθελε την παραμυθία μέσα από πλοκές και μύθους, να σταθεί ένα βήμα πίσω από την θλιβερή έκπληξη που μόνον ένας αγαπημένος άνθρωπος μπορεί να μας φιλοδωρήσει.
Κι έτσι, βγάζοντας την εικόνα, φάνηκε η σκιά από το κάδρο της Ντίμας Μποβαράτ.

-Παραλλαγμένα περιστατικά βέβαια, όπου το Ντίμα είναι τυπικό όνομα κοριτσιού (σημαίνει σύννεφο που φέρνει βροχή) και το Μποβαράτ είναι υβρίδιο τυπικής κατάληξης επιθέτου ιορδανικής οικογένειας και ηρωίδας του Φλωμπέρ...