"This is the place, gentlemen"

Στη Νεκρή θάλασσα
η καταφρόνια
είναι η πραμάτεια
του κανενού,
όξω απ' το νου

Καρδιά και στόχαση
πήζουν στ΄αλάτι
που είναι πικρό
σμίγουν τον κόσμο
τον ορυχτό,

THIS IS THE PLACE, GENTLEMEN
...
Γ.Σ. Σεφέρης, Ο Στράτης Θαλασσινός στη Νεκρή θάλασσα

Τι ευχάριστη έκπληξη όταν, πριν κάμποσα χρόνια κοντά στο Νυμφαίον της Γέρασας, αυτής της μαγικής έρημης πόλης στα βόρεια του Αμμάν, μας πλησίασε και μας μίλησε με καλά ελληνικά και διάθεση επικοινωνίας για το "άλλοτε" και το "τότε" μεσήλικας Ιορδανός από την περιοχή! Δίπλα μας άρχιζε απότομη και μνημειακή η κλίμακα που κατέληγε με διαλείμματα στο ναό της Αρτέμιδος. Γύρω μας η άνοιξη κρατούσε ακόμα αντίσταση με τα λουλούδια, τα αγριόχορτα. Δε θυμάμαι πια το όνομά του όμως είχε σπουδάσει στα νιάτα του στη Θεσσαλονίκη, στο ΤΕΦΑΑ, που δεν ξέρω αν τότε λεγόταν έτσι ή πιο παλιομοδίτικα, Γυμναστική Ακαδημία. Είχαν μείνει ακόμα στη γλώσσα του τα λάμδα τα γλυκά της πόλης. Οι περιστάσεις τον έφεραν πίσω και τον έκαμαν διαπιστευμένο ξεναγό στον αρχαιολογικό χώρο της Γέρασας. Άλλωστε ζούσε λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο χαμηλά, στο σύγχρονο Τζέρας. Τη συνάντηση τη θησαύρισα ως ευτυχή εξαίρεση.
Όμως ήρθαν χρόνια δύσκολα και στο μεταξύ άρχισα να έχω, ανάμεσα στ' άλλα, την ευθύνη να διοργανώνω το ελληνικό μέρος των εξετάσεων γλωσσικής δεξιότητας για τους υποψήφιους της Σχολής Ξεναγών που λειτουργεί υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού της Ιορδανίας. Με συναδέλφους άλλων ειδικοτήτων παρατηρήσαμε ότι σταδιακά το κύμα υποψήφιων ξεναγών φούσκωσε. Προχτές οι σκάλες του Τμήματός μας γέμισαν με ανθρώπους (για να είμαι ακριβής μόνο με άντρες) κυρίως από 30 χρονών και πάνω. Μου έτυχε να εξετάσω στα γραπτά και τα προφορικά οδοντιάτρους και μηχανολόγους μηχανικούς περίπου 50χρονους. Τους ρώτησα με ενδιαφέρον για να καταλάβω την αιτία: "δεν υπάρχει δουλειά στο ιατρείο πάντα", "έχω παιδιά που σπουδάζουν και τα έξοδα είναι πολλά", "το βλέπω ως αξιοπρεπή ευκαιρία μερικής απασχόλησης", "ο οικοδομικός και κατασκευαστικός οργασμός έχουν παγώσει τελευταία και με έχουν ουσιαστικά απολύσει"... Πολλές ιστορίες, πολλά δρομολόγια, πολλή αγωνία. Οι υποψήφιοι για τα ελληνικά δεν είναι πολλοί, 4-5 κάθε φορά. Αλλά αν δει κανείς τι γίνεται με τα ισπανικά, τα ιταλικά και τα γερμανικά, θα μείνει έκπληκτος. Δεν ξέρω αν η επιτυχία της Πέτρας να συμπεριληφθεί στο σύγχρονο κατάλογο των επτά Θαυμάτων του Κόσμου (εκεί που ξέμεινε ασθμαίνουσα χωρίς αρκετές ηλεκτρονικές ψήφους η Ακρόπολη) έφερε τόσο κόσμο στη χώρα κι αν καταφέρουν τελικά τόσοι επίσημοι ξεναγοί να οικονομήσουν τις ζωές τους.
Η μαζικότητα έχει τις συνέπειές της- ή, να πω, τις επιπτώσεις της; Τελευταία, με την αιτιολογία της αντικειμενικότητας, μας ζητήθηκε να μετατρέψουμε το διαγώνισμα σε παράθεση ασκήσεων κλειστού τύπου. Υποδείχτηκαν μέθοδοι απαντήσεων επιλογής μεταξύ πολλαπλών επιλογών κι αντιστοιχίσεων. Καταργήθηκε το τμήμα παραγωγής γραπτού λόγου. Ζητήθηκε η βιντεοσκόπηση σύντομων προφορικών συνεντεύξεων. Μετά βίας κράτησα μικρή ενότητα συμπλήρωσης αντιθέτων, έτσι ώστε να μπορώ να δω το γραφικό χαρακτήρα των υποψηφίων. Και φαντάζομαι ότι η βιντεοσκόπηση θα λιγοστέψει και τις ιστορίες που άκουγα και μάθαινα.

(αναρτήθηκε πρώτα στις Φρυκτωρίες- τις οποίες φυσικά και υπογραμμίζει ο ορθογραφικός τυφλοσούρτης αδυνατώντας να αναγνωρίσει...)