Όσους καταδολιεύτηκαν

-"Δεν έχουμε ειδήσεις μέχρι τη Δευτέρα."
-"Η τάδε κι ο δείνα εγκαταλείπουν την κυβέρνηση, το σχήμα καταρρέει."
-"Η πτώχευση έφτασε και θα τα χάσουμε όλα."
-"Hannibal ante portas."
Αυτά τα νέα μου φτάνουν ως αντήχηση περίπου κάθε φορά που συζητώ στο τηλέφωνο ή μέσα από την οθόνη του υπολογιστή, σειρά-σειρά, σε μια συζήτηση που κάποτε διανθίζεται με προσωπάκια που χαμογελούν ή σφίγγονται λυπημένα.
Όσους πάτησαν στο κινούμενο χώμα της παγίδας
κι όσους προτίμησαν να δουν στο μεγάλο δίχτυ την ομορφιά των παιχνιδιών του φωτός,
αυτούς σκέφτομαι.
Και δεν είναι μακριά, πάντα βρίσκω κάποιον αν κοιτάξω στον καθρέφτη. Είναι μια συστοιχία προσώπων που διατάσσεται πίσω από το είδωλο του προσώπου που αναγνωρίζουμε ως εαυτό. Αρκεί κάποτε ένας μοντέρνος ανελκυστήρας από εκείνους που έχουν αντικριστές επιφάνειες ανακλαστικές. Τότε, με τι έκπληξη πάντα, βλέπω το επ'άπειρον της μορφής μου. Κάποτε και στην οροφή τους βλέπω πώς με θωρούν τα δέντρα. Εκεί όμως χρειάζεται ψυχραιμία, να ξεχωρίσω ποιος απ'όλους αυτούς και για ποιους λόγους κάθε φορά διάλεξε να παίξει το ρόλο του ευεξαπάτητου. Ανοίγω τότε με προμελέτη χαρτονομίσματα που δείχνουν νεκρούς ως επί το πλείστον, γέφυρες σε άγνωστα ποτάμια, ναούς και προσκυνήματα, ανάκτορα σε τοπία που πολύ έχει στο μεταξύ η ζωή αλλοιώσει, επιγραφές σε άλλες γλώσσες, ιριδίζοντα σημάδια, αριθμούς. Ανοίγω αυτά τα ασήμαντα χαρτιά με τα αποτυχημένα χρώματα, που σιχαίνεσαι να τ'ακουμπήσεις κι ωστόσο πολλήν από τη ζωή σου έκλεψαν με την τακτοποιημένη λογική και τη νοικοκυροσύνη τους. Ενώ ετούτα τα ίδια όλην την αρρυθμία, την αναμπουμπούλα και την αθλιότητα των ζωών μας κατεργάζονται. Σκέφτομαι πόση διαστροφή μυαλού και φύσης απαιτείται για να χαθεί τόση ζωή μέσα από αναφορά σε "άυλες αξίες". Να δημιουργήσει κανείς ένα συμβολικό σύστημα όπου τρέχεις (και δε φτάνεις) για ένα χαρτί τυπωμένο, χωρίς καμιά πλοκή και λέξη της προκοπής επάνω του. Την υλική ασημαντότητα του σημαίνοντος τη διαπιστώνουμε σαν βρούμε σε στρώμα καταχωνιασμένα ή τυλιγμένα προσεκτικά (με την ευλάβεια που αρμόζει στα ιερά λείψανα) σ'ένα ύφασμα νομίσματα που αποσύρθηκαν πια από την κυκλοφορία. Μασούρια μεγάλα κι εύθραυστα της Οθωμανικής Τράπεζας, της Κατοχής δισεκατομμύρια, το γαλήνιο Ποσειδώνα ετοιμοπόλεμο, πιο πρόσφατων σειρών. Τα παιδιά αγαπούν να παίζουν τους μαγαζάτορες και να θησαυρίζουν σε ανύπαρκτη μονέδα. Τα προτρέπουμε χαμογελώντας, γιατί αντιλαμβάνονται επιτέλους το φροντιστήριο της "πραγματικής ζωής". Όμως ποιος τους μαθαίνει επί παραδείγματι ως αξία τα επίθετα που χαρακτηρίζουν τη θάλασσα στη λογοτεχνία μας; (αβαθής, αβυθομέτρητη, αγία, άγρια, αγριεμένη, αδάμαστη, αεικίνητη, ακοίμητη, ακύμαντη, ακύμων, αλμυρή, αμείλικτη, ατέρμων, κ.τ.λ.) Ποιος τους μαθαίνει να φτιάχνουν αξία, όταν σκοτεινιάσει;