Τα παιδιά του Ρολογιού
Δυο μέρες τώρα που μετανιώνω επειδή δεν παίρνω τη φωτογραφική μου μηχανή μαζί, μα και πάλι, αν την είχα, νιώθω αιδημοσύνη να πατήσω σε τετοιες περιστάσεις το κουμπί. Δεν έχω το θράσος του ανταποκριτή, αν και συνειδητός θεατής των γεγονότων.Έχουμε κι εμείς το Μπιγκ Μπεν μας. Στη διασταύρωση των βασικών δρόμων μέσα στην πανεπιστημιούπολη. Και μάλιστα μπροστά στη Φιλοσοφική. Εκεί συχνοπερνούν τα παιδιά σε παρέες, εκεί οι γλάστρες με τα αποδημητικά λουλούδια και πρασινάδες άμα τύχει κανένας υψηλός καλεσμένος να μας επισκεφτεί, εκεί και πολλές πια μηχανές αυτόματων αναλήψεων, για να βγάζουν οι φοιτητές το μικροποσόν της ημέρας. Εκεί ο συμβεβλημένος φωτογράφος που δείχνει το πουλάκι σε τελειόφοιτους, να χαμογελούν και να μαζεύονται για αναμνηστικές. Εκεί και η κατάληξη των επιτηρούμενων φοιτητικών διαδηλώσεων, δε θα έβγαιναν ποτέ στο δρόμο.
Έτσι, χτες, ξεκίνησε η πορεία λίγο παραπάνω, στο Οικονομικό Τμήμα, με ένα εικονικό φέρετρο, στηριγμένο σε ματωμένο τάχα χαρτόνι. Φωνές διαμαρτυρίας για τους νεκρούς στη Γάζα, κάμποσοι άνθρωποι η σοδειά του Ισραηλινού στρατού. Κοντοστέκονταν, πέρα από τους λίγους μαχητικούς, με χαμόγελα κι άλλοι που έγνεφαν ή χαιρετούσαν φίλους ή κάτι μασουλούσαν. Πάντα με εντυπωσιάζουν τα κορίτσια των διαδηλώσεων, με τις φωνές και τις λευκές μαντήλες, ειδικά φερμένες συνήθως για την περίσταση.
Σήμερα, που μαθεύτηκαν τα συγκεκριμένα, ότι δηλαδή πάνω από εξήντα άνθρωποι σκοτώθηκαν, καταπλακώθηκαν, διαμελίστηκαν "εκεί" και ότι πάνω από τους μισούς αποδείχτηκαν άσχετοι περαστικοί, γυναίκες, παιδιά, το πλήθος ήταν πυκνότερο, κρατούσαν σκαναρισμένες φωτογραφίες από τα αιματηρά συμβάντα, παιδιά καταξεσκισμένα, χωρίς φέρετρα και με την κραυγή "Θεέ Μεγαλοδύναμε" (Αλλάχου Άκμπαρ) μακρόσυρτο και πιο ρυθμικό. Σήμερα κάμποσοι στέκονταν από κοντά και δεν υπήρχε πια η φαιδρή διάθεση η χθεσινή.
Μαθητεία στα γεγονότα για πολλούς.
Αλλά είδα τόσα και τόσα: τις πορείες με την πραγματική οργή όταν συνέβαιναν τα γεγονότα στην Τζενίν, τις διαμαρτυρίες για τον πόλεμο στο Ιράκ, για το μπετονένιο τείχος στη Δυτική Όχθη, για την εκτέλεση του Σαντάμ, για τις τρομοκρατικές ενέργειες στα ξενοδοχεία του Αμμάν, για τη διακωμώδηση του Προφήτη, για πολλά. Κάποτε και με την αστυνομία παραταγμένη και πάνοπλη μπροστά στην Κεντρική Πύλη. Πάντα σε ασύρματη συνεννόηση οι φύλακες του Πανεπιστημίου.
Τα παιδιά στο Ρολόι. Γυρίζει ο λεπτοδείχτης, σημαίνουν τα ηλεκτρικά του σωθικά τις μισές και τις ολόκληρες ώρες. Πού και πού προστάζει την εκτόνωση με φωνές και σφιγμένες γροθιές στον αέρα. Σαν τον ατμό σε χύτρα που πήρε πια βράση το νερό της. Έπειτα ξανάρχονται οι ζαρντινιέρες και οι διανομείς φυλλαδίων για κινητά τηλέφωνα.
posted by Vass at 10:17 PM
4 Comments:
the right post in the right time! Ive been wondering lately what could possibly be going on at the university, yea.. demonstrations all over again, at the right time as well, Gaza events and the Prophet's cartoons... I don't really see demonstration is the best solution anymore, or the best thing with which they can express their anger.. it's just a matter of a couple of organised hours, organised ways to express "organised" anger..and I don't believe any of these demonstrators would think or even go deeper beyond that .. it's better to be silent than just shouting uselessly for a day .. it's just like the coming student elections in april... and everything goes the same way everytime ..
Luma
Strange, καλή μου Λούμα, that you dismiss so easily a whole way of participant political existence. I know well how irregular, cheesy and inconsistent these demonstrations and shouts appear in the context of our university. But if you asked me what i prefer, "this" (the watched and teapot-storm-like of the rallies in front of the clock) or "that" (the stoic silence and sipping over coffee in Starbucks Abdoun, with the cool gestures of a paralyzed moron)I would go for "this". By the way, all the Western academic baroque that you see these days, is based on a succession of demonstrations, lost hours, bitter fights and polished discussions. Discuss with a friend how Theodor Adorno had his heart attack earlier than later, and how ugly Sartre became a model for the girls of Paris.
I totally understand what u said, and I would absolutely go for "this" as well.. I really am so nervous and stressed from everything that's going on these days concerning our region..that's why I feel these demonstrations have become so banal.. so normal that they're having no point at all, especially those at universities, I don't know what exactly WE need to DEMONSTRATE our exact anger and refusal .. but it's definitely stronger than that ..
L
Yeah, how about rairing the issue in your "Terror in the Name of God" course. Be careful, you do not have to be anti-jewish in any way while you refute the policy of mass-punishment applied by Israel (stangely enough it was the policy that the Nazis enacted against families of "degenerated descent") and to protest about the ambiguous word Holocaust that the Israeli minister used while threatening the Palestinians of Ghaza.And despite his efforts later on to modify his statement.
Post a Comment
<< Home