Μάζευα

Ήρθε ζητώντας το παλιό μου γραφείο, μια κάποια, ονόματι Αχλάμ (Όνειρα), και εξαιτίας του ονόματός της ίσως, δέχτηκα, και κατένευσα να πάρω τα δικά μου στην ειδική αίθουσα, όπου έτσι κι αλλιώς περνώ τις ώρες μου.
Αλλά, όσο το αίτημα υποβάλλεται δειλά κι ευγενικά, η επέλαση συμβαίνει απότομα και με μια δόση απολύμανσης. Σαν ό,τι άγγιξε ο άλλος, να γίνεται δυνάμει επικίνδυνο και ξένο. Το "ξένο σώμα"...
Μάζευα σήμερα σημάδια εφτά χρόνων.
Φυλλάδια ενημερωτικά,
Το σταχτοδοχείο μου από τη Δαμασκό,
Μολυβοθήκη, δώρο της Ιωάννας Κ. προ οκτώ ετών, πάλι από τη Δαμασκό,
Αιτήσεις για υποτροφίες,
Δύο ανεπίδοτες συστατικές επιστολές,
Χάρτες της Ελλάδας,
Ευχετήριες κάρτες Χριστουγέννων,
Κιμωλίες και μαρκαδόρους,
Χαρτάκια με μικρά γράμματα δικά μου, για φοιτητές μου από τον πρώτο χρόνο, με τους ειδικούς αριθμούς αναγνώρισης (κι αίφνης τους θυμόμουν έναν προς έναν),
Φύλλα αξιολόγησης και περιγραφές μαθημάτων. Ουφ, πόσες σελίδες έχω γράψει...
Και σειρές ολόκληρες βιβλία.
Έχουν κάμποσο όγκο τα επτά χρόνια.