Είχε σκοτεινιάσει και στο ποίημα

Βραδινά σύννεφα
Το φωτισμένο ρολόι της Μητρόπολης
Ξεμαλλιασμένα δέντρα
Κρύο
Σκουπίδια
Πάνω στους λόφους ακούγονταν ακόμα πυροβολισμοί
...
Τους νεκρούς, είπε, τους κουβαλήσαμε στην αποθήκη
Τι ψαλμοί και σημαίες.

(Ρίτσος, Δελτίο Ειδήσεων, από μνήμης... αφού η Ροδούλα είχε σήμερα στην Καισαριανή τη γιορτή ποίησης με τους μαθητές της για τα εκατό χρόνια πό τη γέννηση του ποιητή.)
Τα σκέφτηκα διασχίζοντας τους δρόμους της καμπυλωμένης πρωτεύουσας, με τους γερανούς και τους νέους ουρανοξύστες να φέγγουν πιο πολύ από τη σελήνη. Μια γεννήτρια στο Αμπντούν έκαμνε το πάρκινγκ κατάφωτο. Οι τελειόφοιτοι των Λυκείων πανηγύριζαν το τέλος της εφηβείας τους πάνω σε γρήγορα αυτοκίνητα. Γύρω γύρω στην πλατεία. Σαν τελετουργία- ένας κυκλικός συρτός εφήβων εποχούμενων. Στους ανισόπεδους κόμβους, στις λεωφόρους ζευγαρωμένες οι σημαίες του Χασεμιτικού Βασιλείου και του Βατικανού. Επίκειται η επίσκεψη του προφητάνακτος. Οι μεν με το επτάκτινο αστέρι, κατά τον αριθμό των στίχων της πρώτης σούρας του Κορανίου. Οι δε με τα κλειδιά της Παραδείσου, κατά τον θρυλούμενο διορισμό θυρωρού.