Πέμψον ημάς εις τους χοίρους, ίνα εις αυτούς εισέλθωμεν (Κατά Μάρκον, 5, 12)

Αγαπημένος Bruegel: Η σκηνή με τα μαργαριτάρια και τους χοίρους βρίκεται κάτω, κεντρικά, στο δεύτερο διάζωμα.

Όταν διάβασα τον κ. Υπουργό Υγείας να διαβεβαιώνει το Μέγα Πανελλήνιο πως "ουδέν κρούσμα" εκδηλώθηκε και να μην ανησυχεί -έτσι κι αλλιώς τα νοσοκομεία είναι λειψά, δε θα ωφελήσουν περισσότερο από το εικονοστάσι...
Όταν διάβασα τον κ. Υπουργό Παιδείας να λέει ότι θα ανοίξει blog για εκπαιδευτικούς και μαθητές να πουν τον πόνο και τις ιδέες τους -έτσι κι αλλιώς έχω ιδίαν πείραν λεπτομερή της αναλγησίας ενός βάρβαρου κράτους απέναντι στους εργαζόμενούς του...
Όταν διάβασα τον κ. Αναπληρωτή Υπουργό Χωροφυλακής να ζητά εκ νέου διάλογο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων και ότι ήρθε επιτέλους η στιγμή να λειτουργήσει το στρατόπεδο συγκέντρωσης των παράνομων μεταναστών (εκείνο του οποίου η λειτουργία απετράπη την τελευταία στιγμή πριν την Ολυμπιάδα του 2004)...
κατάλαβα ότι δεν ταιριάζει άλλη πανδημία ως σκιάχτρο παρά εκείνη της γρίπης των χοίρων. Ευτυχώς, ο λεπταίσθητος πολίτης δε θα στερηθεί τα κοψίδια του, γιατί φαίνεται ότι το χοιρινό κρέας δεν ενοχοποιείται για τη μετάδοση της νόσου. Οι μακάβριοι χοροί έχουν πάντα ενδιαφέρον, στους μεσαίωνες.