Ξεκάνοντας... Undoing...

Πώς γιατρεύεις την εικόνα;
Κόβοντάς την σε μικρά κομμάτια, μέχρι που γίνεται συμφυρμός απροσδιόριστης προέλευσης πίξελ. Όπως διαλύεις την εντύπωση και τη λεκτική της διατύπωση σε πληθώρα από νιφάδες κομφετί "ναι μεν, αλλά...", "ναι μεν, αλλά...", "ναι μεν, αλλά...". Η ζωή βεβαίως ναι, αλλά και οι περιουσίες; Τα ουσιαστικά προβλήματα βεβαίως ναι, αλλά και η κοινωνική ειρήνη κι η ασφάλεια; Η συνοφρυωμένη νεολαία βεβαίως ναι, αλλά κι η διεθνής εικόνα της χώρας μας; Τέτοια.
Πώς γιατρεύεις την εικόνα;
Καλύπτοντάς την με άλλες πιο θωπευτικές στα μάτια.
Παραδείγματος χάριν:

Το βλέπεις στη φωτιά, με τόση απελπισία στο συμβολισμό της. Να καίγεται: ό,τι δεν μπορεί να κρεμάσει ονειροφαντασίες των παιδιών, ό,τι στήνεται ως προοίμιο για ψώνια στην Ερμού, ό,τι προσκαλεί για ποιο ξεφάντωμα, ποιων ημερών...

Μετά εννιά μέρες το βλέπεις τσίλικο πάλι, άκαυστο, θαυματουργό να περιτριγυρίζεται αυτήν τη φορά από γιορτινές φλόγες και πυροτεχνήματα, με την άδεια του νόμου, με το δήμαρχο να πατάει το κουμπί και να λέει πως το θέαμα πρέπει να συνεχιστεί κι ότι, ασφαλώς, θα λειτουργήσει και το χωριό του Άη Βασίλη. Να γιατρέψουμε τις πληγές, λέει. Να γίνουμε όλοι ένα τσιρότο. Είθε...

Κάπου ανάμεσα στα δυο, σε ό,τι έγινε κι σε ό,τι ξέγινε, στέκονται οι ιδεονόμοι. Φαντάζομαι πως κι αυτοί είναι βέβαιοι ότι προσφέρουν έργο κοινωνικό, ότι προστατεύουν αξίες ή Αξίες ή την τιμή τους, να μην τους κακολογήσουν αργότερα πως "το θαύμα της Βηθλεέμ" συντελέστηκε κάπου στα γκραφίτι των Εξαρχείων, αντί της Πλατείας του Συντάγματος, ως ώφειλεν.
Και γι'αυτό αργούσαν τα εργαστήρια να δώσουν το πόρισμα της βαλλιστικής εξέτασης κι ο "Δημόκριτος" να αποφανθεί για τις "επίκτητες ύλες" που βρέθηκαν πάνω στη σφαίρα. Ήλπιζαν να ξαναφτιάξουν τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, τσίλικο κι εκείνον, κι ό,τι έγινε να ξεγινόταν. Καμιά φορά όμως με τα συνώνυμα υπάρχουν νοηματικές αναντιστοιχίες ή αναντίστοιχες αποχρώσεις.