Γιορτή στο τέλος της

Ποιας γιορτής ποιο βράδιασμα
Ποια άχνη δήθεν ζάχαρη στρωμένη
Ποια χαρακιά στο πινάκιό μου ανέλπιστη
να τρικυμίζει λίγο,
όσο στη γεωμετρία επιτρέπεται,
εκείνο των περιστάσεών μου το ερυθρόμορφο

Μαζεύτηκαν από κάτω οι γνωστοί αγνώριστοι
Από άκρη σε άκρη τζαμωτό
Απ'την αρχή ως το πέρας η φωνή τους

Ποιας γιορτής ποιο νύχτωμα
Ποιες φωτοβολίδες μακριά καταιγισμός και κρότος
Ποια τα παράπονα ευχές που άθροιζαν τα χρόνια

Έγραφε πάντα νύχτα ο λογιστής απέναντι
σκότος βαθύ
Δεν ξέρω γιατί χρειάζεται κλεφτο-
φάναρο σε όσα υπολογίζει η μνήμη

Ποιος ταχυδρόμος φέρνει
με λίγη καθυστέρηση ποιο νεύμα

ο παλαιοημερολογίτης