Optative

Have you noticed how disproportionate a Grammar can be concerning some functions of the language? Not to mention the examples offered for each typical unit...
One of the basic functions of the silent evolution of the language with time is the optative mood. But even the online check spelling tool of Firefox underlines its few letters, indicating an error: change it, revise it...
Στα Νέα Ελληνικά, την παντοδύναμη ευκτική την ονομάζουν Ευχετική (μια από τις εκδοχές της αρχαίας ευκτικής) κι άντε να βρεις κανένα ψίχουλο περιγραφικής πληροφορίας στις Γραμματικές. Εδώ ας ασχοληθώ μόνον με την ευχή για το παρόν ή το μέλλον.
Μακάρι να πήγαινα,
Έπρεπε να πήγαινα,
Αχ και να πήγαινα,
Θα ήθελα να πήγαινα,...
Στους κλιτικούς πίνακες, τα σχετικά απουσιάζουν, ούτε καν η δυνητική (θα πήγαινα) πολυεμφανίζεται. Κι όμως, συν τω χρόνω, αποβαίνουν τόσο συχνές λειτουργίες της γλώσσας ένδον, όσο περισσότερο ο μέλλων ο στιγμιαίος (θα πάω) και ο μέλλων ο εξακολουθητικός (θα πηγαίνω) αφήνουν αμφιβολίες για το βάσιμο της οριστικής και της πραγματοποίησης. Ο δε αόριστος (πήγα) γίνεται βραχνάς, ο υπερσυντέλικος (είχα πάει) ακόμα βαρύτερος σαν την ανάγνωση μνημοσύνων στα κοινωνικά, με τη φωνή δυνατή να ακούν κι οι παριστάμενοι. Και τι να σου κάνει ο παρακείμενος (έχω πάει) κι ο συντελεσμένος μέλλων (θα έχω πάει); Απλά ενώνουν τελείες στο χρόνο, σα σχεδιάστριες σε εταιρεία. Κι έτσι, συν τω χρόνω που έλεγα πριν, περνάει κανείς από τους χρόνους στις εγκλίσεις, κι εκεί κατασκηνώνει. Σε μικρές προτροπές (να πάω), εσωτερικούς ψυχαναγκασμούς (πήγαινε), και περιγραφικές ανατάσεις (πηγαίνοντας), (πήγαινα) από τους αφέντες του είδους- μετοχή και παρατατικό.
Αλλά να, για το τρίτο επίπεδο ελληνικών του χρόνου λογαριάζω να φέρω και παραδείγματα, με μουσικές κι ένα χαμηλό παιανισμό από πέρα, από περιοχές του αχωρήτου.

Έπρεπε να' ρχόσουνα (Μ. Χατζιδάκις, Γ. Χρονάς)
Έπρεπε να' ρχόσουνα
έστω με βροχή
περνώντας όλα τα εμπόδια,
το σπίτι σου,
έπρεπε να'ρχόσουνα

Έπρεπε να' ρχόσουνα
υπάρχουνε περαστικοί
δυο-τρεις βιαστικοί
ένα παιδί
έπρεπε να'ρχόσουνα

Έπρεπε να' ρχόσουνα
κάποιος τα δάχτυλα έπαιζε
άλλος κάπνιζε
ένα σκυλί
έπρεπε να' ρχόσουνα

Έπρεπε να' ρχόσουνα
έξω η βροχή
το γκαρσόνι εκεί
σ'ενα σκαλί
έπρεπε να' ρχόσουνα

Έπρεπε να'ρχόσουνα
η βρύση, η σιωπή
οι λάμπες στη σκεπή
ένα σκυλί
έπρεπε να' ρχόσουνα

Έπρεπε να' ρχόσουνα
δεν ήταν η στιγμή
οι φόνοι, οι καιροί
ένα παιδί
έπρεπε να' ρχόσουνα!