Με το που ξυπνάω...

Με το που ξυπνάω χαράματα, ανεβαίνουν στη σκηνή οι αρλεκίνοι, οι "δεν-με-μέλει" τυραννίσκοι θέλω να πω ντυμένοι αρλεκίνοι, και παίζουν στο μυαλό μου επεισόδια τόσο γελοία που και να γελάσεις δεν απευθύνεσαι σ'αυτούς παρά στην πικρία σου. Κάνω ό,τι ακριβώς απαγορεύεται σε όλες εκείνες τις ανατολίτικες τεχνικές που σου υπόσχονται να σε κάνουν υπεράνθρωπο ή ημίθεο (να επιτρέπεις δηλαδή στο μυαλό να παίζει μάταιες σκηνές που σε παγιδεύουν στο θυμό). Σκέφτομαι πόσα έχω να γράψω για τις "Φρυκτωρίες", τον θεσσαλονικιώτικο γλυκύ Καζαμία μας, και ξέρω γιατί δεν το κάνω. Είμαι τόσο έξαλλος, που "εξ άλλου άλλος γίγνομαι".

Παράδειγμα: ο Επίτροπος της Επικρατείας ζητά να του αποστείλω κάτι υποδείγματα υπογεγραμμένα από τους κατά τόπους διευθυντές σχολείων, μητροπολίτες, προξένους, στρατιωτικούς ακολούθους προκειμένου να ολοκληρώσει τη μεγαλειώδη τζίφρα του στη θέση "Θεωρήθηκε" και παρά τη σχετική σημείωση ότι όπου δε λειτουργούν ελληνικά σχολεία, ο Επίτροπος θέτει εκ νέου και εις διπλούν την ανωτέρω μνημονευθείσα τζίφρα. Έτσι, πρέπει ο ταλαίπωρος γράφων να τρέξει, να συνεννοηθεί, να υποχρεωθεί για κάτι μάταιο. Τα μέρη μάλιστα που θα τελεστεί αυτό το μυστήριο καθοσιώσεως είναι αλλού γι'αλλού: στην Μάνταμπα, στη Ζάρκα, στη Σουεφίε (περιοχές πουτο ταξίδι πήγαιν'έλα θα ήταν και καμιά κατοσταριά χιλιόμετρα ή παραπάνω, τι λέω;;) κ.ο.κ. Συνέπεια: κάτι που έχει σταλεί στα ανάκτορά του από τις αρχές του υποσχετικού Ιουνίου εξακολουθεί να σέρνεται μέχρι τώρα. Μια και το έφερε η κουβέντα, ως διευθυντής ελληνικού σχολείου, ποτέ δεν θα υπέγραφα έγγραφο σε γλώσσα που δεν καταλαβαίνω. Απορώ πώς τολμούν να ζητούν το ίδιο από έναν Άραβα διευθυντή. Η άλλη όψη της σελήνης, η παγωμένη σαν αλήθεια: Είναι μέσα Νοεμβρίου και ο ίδιος Επίτροπος δεν έχει στείλει τα απαραίτητα σχολικά βιβλία ούτε, τέλος πάντων, τελοσπάντων, τελ οσπάν των, έχει ενημερώσει σχετικά. Εμ, κάπου κάποιον αγρόν θα παζάρευε.

Μορόβερ (προσέτι), ξαναθυμόμαστε τελευταία τα πτωχοπροδρομικά συμβουλευτικά ποιήματα. Εξαιτίας της ακρίβειας που έχει επιπέσει στην Ιορδανία σταδιακά από το 2002 εξαιτίας της επέμβασης στο Ιράκ κυρίως, οι μισθοί μας κατήντησαν σχεδόν μισοί απ'ό,τι κουτσό έτσι κι αλλιώς άξιζαν. Δύο καλοί πρέσβεις έχουν στείλει ήδη την τελευταία τετραετία τρεις σχετικές εισηγήσεις για αναπροσαρμογή με βάση τις συνθήκες στην ακριβότερη χώρα της περιοχής. Οι θετικές αυτές εισηγήσεις συνόδευαν το δικό μας σχετικό αίτημα. Επί τέσσερα χρόνια κανενός το αυτί δεν ίδρωσε, ούτε καν εδέησε κάποιος να απαντήσει έστω αρνητικά στο αίτημα φορολογουμένων και πολιτών (γιατί προέχει το "φορολογούμενος"), μ'όλο που αλλιώς ορίζει ο νόμος. Έτσι είμαστε εμείς στο δοβλέτι κι άμα σας αρέσει...
Όταν διάβαζα για το μάθημα "απαρχές της νεοελληνικής λογοτεχνίας στο ελληνικό κράτος", το αγαπημένο μου ήταν η Στρατιωτική Ζωή εν Ελλάδι γιατί ήταν τόσο ελπιδοφόρα: ότι θα παραμείνουμε στον 19ο αιώνα διηνεκώς. Να αρπαχτούμε από την κρικέλα που έλεγε κι ο ημιάγνωστος Ανώνυμος. Κι αρπάχτηκα τωόντι, λησμονώντας ότι είναι στην πραγματικότητα ο γάντζος του χασάπη.

Συμπέρασμα: Πώς νιώθεις; Αρλεκίνος αρλεκίνων, όπερ έδει δείξαι.
Τι θα πράξεις; Θα σου πω σύντομα.