CowParade and the other Arts

(CowParade, Athens, May 2006, A red Cow in front of Syntagma)
"The average rate of damage, in Athens, is similar to the rate of other cities where the CowParade has taken place... We expected reactions to be stronger during the first month, while the cows are still alien in the city, but the demonstrations caused additional problems. It is immature, nevertheless, to attack the sculptures which offer smiles to children and adults while the revenues from their sales will be used for charities." - said the coordinator of the CowParade in Athens Iris Kritikou to the newspaper "Ta Nea" (The News). The idea of the CowParade is a Swiss idea, probably inspired by the violet wrapping of Milka chocolates, which always surprises me with its inventive variations of Cow fetishism at the chocolate section of the Duty Free shops in various airports. Unfortunately, the Parade coincided with numerous demonstrations in Athens, related to the economic policy and the immigration rights. Many of the sculptures were attacked with spray graffities, which, in a way should be celebrated by the organizers, because it may add value to these strange cult cows, now bearing the signs of history.
I found out that among the owners of such cows, after charity auctions, are included : Oprah, Nelson Mandela, the Queen of Jordan, Elton John, the Prince and Princess of Monaco, etc. I hope I will get some photo-shots soon during my Athenian expedition. I hope the temperature will allow that.
I guess that the reactions in India for example would be different: they would either consider the event as a disrespectful sacrilege or, possible as well, they would decorate them with flowers and celebrate them with incense. Visiting Gods, Epiphany.
Χτες αργά το βράδυ, από τη δορυφορική εκπομπή της ΕΡΤ, έβλεπα το αφιέρωμα του Λευτέρη Παπαδόπουλου στο Σταύρο Κουγιουμτζή. Βασική συνομιλήτρια, πέρα από τα αποσπάσματα αρχείου, ήταν η γυναίκα του Αιμιλία. Τον παρουσίασε ως ένα ιδιότροπο αθώο παιδί, που δεν μπορούσε καν να ψωνίσει ρούχα. Του έφερνε από το κατάστημα δύο σακάκια για να διαλέξει ποιό θέλει. Στα αποσπάσματα πράγματι φαινόταν ένας ντροπαλός άνθρωπος, που κρυβόταν πίσω από τα σκούρα γυαλιά του. Κι εκείνα προδοτικά έδειχναν συνεχώς βουρκωμένα μάτια. Για μένα το πιο ενδιαφέρον σημείο ήταν η Θεσσαλονίκη του: Όταν μετακόμισε στην Αθήνα, ένιωσε ξένος και όλο λογάριαζε να επιστρέψει, δεν έκαμε φίλους εκτός από τις σχέσεις που υπαγόρευαν οι επαγγαλματικές συνεργασίες. Έπειτα ήρθαν οι σεισμοί στην πόλη, κι αποφάσισε να μείνει λίγο περισσότερο στην πρωτεύουσα. Αποτέλεσμα; Μια δεκαετία. Σαν γύρισε στη Θεσσαλονίκη και βρήκε τη γωνιά του στην Καλαμαριά, "η απουσία τον είχε κιόλας πειράξει" και κατάλαβε πως άλλαξαν οι εποχές κι ότι αν ξεκινούσε τότε τη μουσική του καριέρα ως συνθέτης, ούτε ένα τραγούδι του δε θα είχε κάνει επιτυχία. Τον έδειξαν κάμποσο νεότερο, να παίζει ασπρόμαυρος στο πιάνο του και με την απροστάτευτη φωνή που έχουν συχνά οι Έλληνες μεγαλοι συνθέτες όταν τραγουδούν: Σωστή, τρεμουλιαστή, αδύναμη.